B.:

„...nawet Bóg nie uratuje głupca.”

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Alex Kavy. Zaliczam je do wyjątkowo udanych. Po zakończeniu aż chce się sięgnąć po kolejną książkę o Maggie O’Dell. Ale po kolei…

Śmierć dziecka jest czymś niewyobrażalnym dla rodzica. Czymś, czego nikt nie chce przeżywać. Bo w jaki sposób te małe istoty, które nie zdążyły poznać jeszcze świata, zasłużyły sobie na tak szybkie pożegnanie z życiem? A już naprawdę ciężko to zrozumieć, kiedy okazuje się, że dziecko wpadło w ręce seryjnego mordercy, który czerpiąc przyjemność ze swoich okrutnych czynów, z dziką bezwzględnością odbierał małym obywatelom życie, ich marzenia. Ale nie tylko tym dzieciakom, bo przecież w dużej mierze dotyka to rodziców, którym pozostaje tylko bezsilność i tłukące się w głowie myśli o niesprawiedliwości tego świata…

„Dotyk zła” to jak już wspomniałam pierwsza książka autorstwa Alex Kavy, który miałam okazję przeczytać. Jestem pod naprawdę wielkim wrażeniem. Autorka w fantastyczny sposób kreuje swoich bohaterów i fabułę. Charaktery postaci są bardzo rozbudowane, szczegółowe i fascynujące. Moją ulubienicą została agentka Maggie O’Dell, która jest kobietą potrafiącą pokonać mężczyzn swoją odwagą, uporem i siłą ducha.

Jedną z głównych zalet książki jest fabuła. Wartka akcja pełna nieprzewidywalnych zwrotów sprawia, że czyta się ją dobrze i szybko. Być może nie jest aż tak zaskakująca jak powieść Chattama, Nesbo czy też Becketta, ale ma w sobie magiczny urok, którym ujmuje czytelnika od pierwszych stron. Wielokrotnie na mojej twarzy pojawiał mi się grymas oburzenia i obrzydzenia. Zresztą dołączyła do tego cała gama emocji. Atmosfera była tak gęsta… Że pomimo drobnych błędów nie byłam w stanie oderwać się od lektury. Szczególnie po koniec. A samo zakończenie pozostawiło kilka spraw niewyjaśnionymi. I dlatego też z przyjemnością sięgnę po kolejne części. Po takiej książce… Chce się koniecznie poznać ciąg dalszy. To silniejsze ode mnie, ale chyba nigdy nie wyzwolę się spod uroku wszelkiego rodzaju kryminałów i thrillerów…

Aby nazwać się pełnoprawnie fanką Alex Kavy muszę przeczytać jeszcze co najmniej jedną jej powieść, ale to tylko kwestia czasu. Tak bardzo mnie urzekła, że zapewne całkiem niedługo dołączy do listy moich ulubionych pisarzy. Oj tak, ta kobieta umie przekonać czytelnika do swojego warsztatu i spowodować, że nabiera szaleńczej ochoty na więcej!

-----------------------------------------------


Ś.:

Ronald Jeffreys, niezwykle groźny psychopata i dzieciobójca, w końcu zostaje złapany i posłany na krzesło elektryczne. Parę miesięcy po jego egzekucji, koszmar powraca ze zdwojoną siłą. Czyżby duch Jeffreys’a mścił się za grobu, a może po prostu uaktywnił się jego naśladowca?

Śledztwo nad tą, groteskową sprawą, prowadzi nie do końca kompetentny szeryf, Nick Morreli… który ma więcej doświadczenia w uwodzeniu naiwnych, małomiasteczkowych panienek, niż w łapaniu zbrodniarzy. Całe szczęście, FBI przydziela mu do pomocy agentkę Maggie O’ Dell, wybitną specjalistkę w tworzeniu portretów psychologicznych.

Na pierwszych stronach, mamy prolog, który zgrabnie nas wciąga w klimat małego, prowincjonalnego miasteczka Platte City, położonego w Nebrasce. Odrobinę później autorka wyrzuca nas na bagna, gdzie natrafiamy na zwłoki małego chłopca i poznajemy miejscowego stróża prawa, który w pierwotnym zamyśle bohaterki, miał być głównym bohaterem. Całe szczęście, pisarka zrezygnowała z tego pomysłu i w roli pierwszoplanowej, obsadziła skromną i niezależną agentkę. Duet Nick i Maggie, już od ich pierwszego zderzenia, jest bardzo sprawnie poprowadzony, nie ma zbędnych, kiczowatych czułości między nimi i lubią się bawić w dobrego i złego glinę. Przechodząc do technicznej strony książki, na początku wypadało by wspomnieć o klimacie… który jest tutaj, tak gęsty że można, go kroić nożem. Autorka swój krótki, subtelny styl, opanowała niemal do perfekcji. Fabuła, mimo paru niezatkanych dziur, jest pełna fałszywych tropów i tylko najuważniejsi czytelnicy będą w stanie oddzielić ziarna od plew. Wracając do postaci, wypadało by również wspomnieć o naszych podejrzanych, którzy są całkiem nieźle zarysowani, więc... bawiąc się w detektywa, będziemy mieli w czym przebierać. Przyznam, odgadłem sprawcę, ale miałem chwile wahania.

Podsumowując, A.Kava zawiesiła poprzeczkę naprawdę wysoko i mało która debiutująca pisarka, może się pochwalić podobnym osiągnięciem. Zdarzają się wpadki logiczne, ale całe szczęście, nie powtarzają się tak nagminnie, żeby odebrać całą frajdę z czytania. Może i czarny charakter nie opanował w stu procentach sztuki kamuflażu, ale jego niepozorna osobowość, nieszczęśliwa przeszłość i mistyczne pobudki w zupełności, nam ją rekompensują. Czytelnicy niezaznajomieni z tym cyklem, powinni szybko nadrobić braki…

B.:

„...nawet Bóg nie uratuje głupca.”

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Alex Kavy. Zaliczam je do wyjątkowo udanych. Po zakończeniu aż chce się sięgnąć po kolejną książkę o Maggie O’Dell. Ale po kolei…

Śmierć dziecka jest czymś niewyobrażalnym dla rodzica. Czymś, czego nikt nie chce przeżywać. Bo w jaki sposób te małe istoty, które nie zdążyły poznać jeszcze...