'Kod gorączki' to ostatnia książka z serii 'Więzień Labiryntu', dlatego na próżno pisać tu o stylu, bohaterach, a w tym wypadku nawet o fabule. Z książki dowiadujemy się o dzieciństwie Thomasa i innych Streferów, o działaniach DRESZCZu, o powstaniu labiryntu, aż do momentu rozpoczęcia się pierwszej właściwej książki serii.

Paradoks tej książki polega na tym, że nie należy jej czytać przed 'Więźniem Labiryntu', ale po przeczytaniu książka wydaje się nieco nudna. Wszystko dlatego, że większość albo została już prędzej wspomniana, albo nie w sposób się jej nie domyślić. Owszem, czytelnik dostaje odpowiedzi na wiele pytań, są może dwa wątki dające nowe światło na pewne wydarzenia, ale to tyle. Całą resztę już znamy.

Jest to książka trochę inna od pozostałych z serii, ponieważ jest bardziej statyczna. Jest to oczywiste z uwagi, że prawie cała akcja dzieje się w siedzibie głównej DRESZCZu. Akcja, która się pojawia według mnie jest tutaj wprowadzona trochę na siłę. Całość czyta się OK, ale przez wtórność fabuły nie w sposób się na nowo wkręcić w ten świat. Uważam, że przedstawiona historia sprawdziłaby się lepiej na przykład w formie opowiadań.

'Kod gorączki' to ostatnia książka z serii 'Więzień Labiryntu', dlatego na próżno pisać tu o stylu, bohaterach, a w tym wypadku nawet o fabule. Z książki dowiadujemy się o dzieciństwie Thomasa i innych Streferów, o działaniach DRESZCZu, o powstaniu labiryntu, aż do momentu rozpoczęcia się pierwszej właściwej książki serii.

Paradoks tej książki polega na tym, że nie należy...