Zamknięta trumna
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Cykl:
- Nowe sprawy Herkulesa Poirota (tom 2)
- Tytuł oryginału:
- Closed Casket
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Dolnośląskie
- Data wydania:
- 2016-09-28
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-09-28
- Liczba stron:
- 344
- Czas czytania
- 5 godz. 44 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788327155504
- Tłumacz:
- Urszula Gardner
- Tagi:
- Urszula Gardner
Wicehrabina Athelinda Playford wydaje w swojej rezydencji niezwykłe przyjęcie. Gdy goście przybywają na miejsce, wzywa swego prawnika, by dokonać pilnej zmiany w testamencie. Jeszcze tego samego wieczoru zamierza ogłosić decyzję. Postanowiła zostawić dzieci bez grosza, a majątek przekazać komuś, komu zostało tylko kilka tygodni życia. . . Wśród gości znaleźli się sł ynny belgijski detektyw Herkules Poirot oraz inspektor Edward Catchpool ze Scotland Yardu. Żaden nie wie, czemu zawdzięcza zaproszenie. . . do czasu, aż Poirot odkrywa, że wicehrabina Playford spodziewa się ataku mordercy.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Pozory (nie) zawsze mylą
Nie ma chyba na świecie miłośnika kryminałów, który nie znałby Agathy Christie. Nie ma chyba czytelnika jej powieści, który nie zetknąłby się z jej najukochańszym literackim dzieckiem - Herkulesem Poirot. Belgijski detektyw z charakterystyczną jajowatą głową i znakiem rozpoznawczym - wąsami, na stałe wpisał się do grupy najbardziej rozpoznawalnych postaci literackich na świecie. Dla fanów twórczości Królowej Kryminałów nie będzie również żadną tajemnicą, że Christie uśmierciła swojego ulubionego bohatera w wydanej ponad czterdzieści lat temu „Kurtynie”. Co więcej, zrobiła to wiele lat przed publikacją powieści, bo zwyczajnie miała dość wścibskiego i pewnego siebie Poirot. Kiedy w 2014 roku spadkobiercy praw autorskich Christie ogłosili, że detektyw zostanie wskrzeszony, fani na całym świecie wstrzymali oddech. Niezwykle trudnego zadania podjęła się angielska pisarka Sophie Hannah, która miała już na swoim koncie kilka, różnie ocenianych, kryminałów. Powrót Herkulesa Poirot w „Inicjałach zbrodni”, mimo bardzo różnych ocen czytelników, musiał zadowolić posiadaczy prawa do wizerunku belgijskiego detektywa, skoro Hannah została ponownie wybrana do napisania kolejnej powieści z Poirot. I tak oto światło dzienne ujrzała książka pod tytułem „Zamknięta trumna”.
Jest październik tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku. Ekscentryczna i bogata Irlandka, lady Athelinda Playford wprawia w zakłopotanie swojego adwokata. Kobieta postanawia zmienić zapis w testamencie i cały majątek przepisać na jednego z ciężko chorych współpracowników. Lady Playford, autorka serii kryminałów przygodowych dla dzieci ma świadomość, że jej decyzja może wywołać i wywoła ogromne zdziwienie wśród członków jej rodziny. Wszystko wskazuje na to, że kroki podjęte przez lady są z góry przemyślane i mają pewien cel, znany tylko właścicielce majątku. Do rezydencji Lillieoak przyjeżdżają goście, wśród nich dorosłe dzieci lady Playford oraz detektyw ze Scotland Yardu, znany z poprzedniej powieści Sophie Hannah, Edward Catchpool. Zjawia się także Herkules Poirot, którego gospodyni zaprosiła osobiście. Jeszcze tego samego wieczoru w rezydencji dochodzi do morderstwa i jak to w powieściach kryminalnych bywa, wszyscy obecni są podejrzani. Poirot i Catchpool rozpoczynają śledztwo z którego wynika, że żadna z obecnych na przyjęciu osób nie mogła zabić. Jednak jeden zimny trup nie wziął się w Lillieaok znikąd.
„Zamknięta trumna” to druga powieść Sophie Hannah z Herkulesem Poirot. Autorka posłużyła się schematem konstrukcji fabuły, jaki czytelnicy znają z powieści Agathy Christie. Jest więc ekscentryczna bogata dama, okazała rezydencja, w której dochodzi do morderstwa i goście, wśród których musi znajdować się ktoś, kto zabił. Zmiana w testamencie oraz wywołane tym działaniem emocje pozwalają pokazać pełen wachlarz zachowań i odczuć gości rezydencji. Na jaw wychodzą brudy z przeszłości i niecne zamiary, zaś pewne gesty świadczą jedynie o małostkowości zebranego w Lillieoak towarzystwa. Herkules Poirot prowadzi śledztwo, analizując przy pomocy szarych komórek motywy postępowania gości lady Playford. I jak to on, skupia się raczej na psychologii, niż na namacalnych dowodach lub ich braku. Towarzyszący mu Catchpool przypomina trochę Hastingsa, gdzie mu tam do inteligentnego i bystrego Belga. Razem jednak dobrze się uzupełniają i temu duetowi udaje się, a jakże, rozwikłać w końcu zagadkę. A kryminalna intryga w „Zamkniętej trumnie” jest dość skomplikowana, żeby nie napisać przekombinowana. Momentami można odnieść wrażenie, że autorce fabuła wymyka się spod kontroli, ale w tym szaleństwie jest pewna metoda. Trzeba jednak przeczytać powieść do końca.
Kolejna odsłona przygód Herkulesa Poirot w interpretacji Sophie Hannah powinna spotkać się z mniej emocjonalnym przyjęciem, jak miało to miejsce w przypadku „Inicjałów zbrodni”. Czytelnicy wiedzą już, czego mogą się spodziewać w nowej części, znając styl pisarki. Autorka odrobiła lekcję po pierwszej książce i „Zamknięta trumna” jest trochę krótsza, choć nadal historia jest wielowątkowa, pojawiają się postaci drugoplanowe, fabuła chwilami rozchodzi się w nieokreślonym kierunku. Herkules Poirot jest tylko cieniem dawnego siebie i choć autorka stara się, jak może, to wtrącenia francuskich słówek do dialogów to trochę za mało, aby choć zbliżyć się do Belga z powieści Christie. Z drugiej strony jednak warto mieć na uwadze, że Hannah kieruje swoje powieści do współczesnego czytelnika i motywy z twórczości Królowej Kryminałów interpretuje na swój sposób. Obiektywnie patrząc, powieści Agathy Christie trącą dziś myszką. Mnie, jak fanowi jej twórczości, zupełnie to nie przeszkadza, ale rozumiem, że współczesny czytelnik może oczekiwać czegoś trochę innego. Czy Sophie Hannah jest w stanie sprostać jego oczekiwaniom? Trudno jednoznacznie ocenić. Jedno jest pewne - miłośnicy klimatu powieści Agathy Christie nadal mogą czuć niedosyt i rozczarowanie sposobem prowadzenia fabuły i rysem postaci. Czytelnicy, którym twórczość Królowej Kryminałów jest mniej znana, być może zostaną zaintrygowani fabułą „Zamkniętej trumny” na tyle, żeby sięgnąć po oryginalne przygody detektywa z charakterystycznym wąsem. Ciekawe, jakie wyciągną wnioski z takiej literackiej konfrontacji.
Tomasz Radochoński
Oceny
Książka na półkach
- 521
- 368
- 131
- 16
- 16
- 10
- 7
- 7
- 6
- 6
Opinia
Zamknięta trumna to druga część przygód sławnego detektywa, który powraca po raz kolejny, żeby rozwiązać nową sprawę kryminalną. Trudno konkurować z pisarstwem Agathy Christie i wymyślonych przez nią zagadek. Dlatego wciąż sięgam po książki mojej ulubionej autorki kryminału i znajduje w nich to wszystko, co lubię. Pierwsza część pod tytułem Inicjały zbrodni pozostawiła po sobie lekko mieszane odczucia. Drugą część nowych spraw Herculesa Poirota wziąłem, aby przekonać się, czy Autorce udała się sztuka stworzenia wciągającej historii lepszej niż poprzedniej.
Hercules Poirot i inspektor Catchpool zostają zaproszeni do rezydencji sławnej pisarki kryminałów Lady Athelindy Playford, która wydaje przyjęcie w niezwykle pięknej irlandzkiej rezydencji. Przed przyjęciem wzywa prawnika z postanowieniem zmiany testamentu i pozbawieniem swoich dzieci spadku na rzecz chorego, który ma kilka tygodni życia. Niestety dochodzi do morderstwa, a podejrzanych jest spora liczba osób znajdująca się w rezydencji. Dwójka bohaterów będzie musiała odkryć prawdę i sprawcę morderstwa.
Kolejna część przygód znakomitego detektywa Herculesa Poirota i jego znajomego inspektora Catchpoola za mną. Przybywając do rezydencji nie zdają sobie sprawę, że będą musieli rozwiązać tajemniczego i makabrycznego morderstwa. Nie jest to wcale łatwe ze względu na liczbę osób przebywających w posiadłości. Każdy może mieć jakiś motyw albo nie. Z pozoru sprawa wydaje się nie do rozwiązania, ale przecież sławny Hercules Poirot nie przepuści kolejnej okazji do wykazania się swoim szarym komórką, aby odkryć prawdę. Zaczyna drążyć i przesłuchiwać, żeby tylko zdobyć potrzebne informacje powodujące przybliżenie do poznania prawdy. Nie jest to jedyny wątek, bo znów Autorka kreśli tym razem lepiej tło obyczajowe. Dzięki temu poznajemy relacje łączące poszczególne osoby, skrywane sekrety i animozje do poszczególnych osób dramatu. Dlatego odpowiedz kto jest winny zbrodni nie jest taka oczywista i mamy wielu podejrzanych o popełnienie morderstwa.
Hercules Poirot to znany wszystkim pewnie detektyw stworzony przez Agathę Christie. Używając swoich szarych komórek i będący znawcą psychologii nie może nic mu umknąć. Zawsze pedantyczny i niezwykle dociekliwy w tym przypadku wypada świetnie. Szukając poszlak i informacji pomocnych w celu wykrycia sprawcy przesłuchuje oraz zbiera dowody, aby połączyć podczas dedukcji kawałki układanki. W tym przypadku wypada bardzo dobrze, chociaż czasami mi brakowało jego obecności, bo gdzieś wyjeżdżał. Przydałoby się nawet krótko przybliżyć jego przygody podczas zbierania śladów w czasie podróży jaką odbył. Wzbogaciło to samą historie, ale narzekać nie mogę, bo dostałem bohatera jakiego znam i lubię.
Inspektor Catchpool w poprzedniej części nie wypadł aż tak dobrze. Miałem za złe, że jego postać daleko odbiegała i przegrywała z kapitanem Hastingsem. Nie lubiący badać miejsce zbrodni i mający swoje dziwactwa. Zastanawiałem się jak dostał pracę pomimo swoich fobii. Jednak chyba Autorka wyciągnęła jakieś wnioski, bo tym razem praktycznie mnie nie irytował swoim zachowaniem i muszę przyznać, że jego postać wypadła znacznie lepiej niż oczekiwałem. Zobaczymy później jak się ukaże następna część, czy pochwalenie nie było na wyrost. Mam nadzieje, że nie. Dociekliwy, angażujący się w śledztwo, próbujący zdobyć informacje i pomagający Poirotowi w sprawie jak tylko mógł.
Lady Athielinde Playford to sympatyczna postać staruszki i autorki książek kryminałów. Wydawała mi się bezpośrednią osobą nie przywiązującą uwagi do swojego tytułu, miła i serdeczna, niekiedy próżna ale również porównująca lub lubiąca pytać się, co by zrobiła postać wymyślona przez nią. Miała lekkiego fioła na temat stworzonej postaci Shrimp Seddon. Ciekawa i wzbudzająca sympatie u mnie. Claudia to zarozumiała osoba, próżna, mająca cięty język, lubiąca robić na złość i zachowująca się jakby wszystko od niej zależało. Kimpton to kolejna osoba z manierami z wyższych sfer, ale też jak Claudia zarozumiały i chcący mieć ostatnie zdanie. Ich zachowanie irytowała mnie przez to nie wzbudzają za bardzo sympatii. Dorro martwiąca się o swoją rodzinę wraz z Henrym wypadają ciekawie, ale tylko można im współczuć czasami sytuacji w jakiej się znaleźli. Pozostałe postacie nakreślono świetnie i mają do odegrania rolę w samej historii. Kreacja wszystkich postaci pod względem psychologicznym lub nadania cech charakteru wypadają bardzo dobrze. Nieraz poszczególne postacie mogę lekko irytować swoim zachowaniem, ale większości nie można się do nich przyczepić. Są takie jakie powinny być. Jeśli chodzi o relacje poszczególnych bohaterów ze sobą to wypadają o dziwo nawet świetnie i nie irytują. Tak samo rzecz ma się z dialogami, które wypadają również dobrze i nie przeszkadzają.
Książka z szybko poprowadzoną akcją i toczącymi się wydarzeniami, które nie zwalniają do samego końca. Własnie to dla mnie na plus, bo ciągle się tutaj coś dzieje. Nie ma dłużyzn, niepotrzebnych opisów lub tamujących akcję fragmentów. Dlatego nudzić się nie można. Sama historia potrafi wciągnąć od samego początku i jest płynnie poprowadzona. Wątek obyczajowy obecny tutaj nie przeszkadza. Nawet romantyczne fragmenty nie są przesłodzone. Wątek śledztwa został poprowadzony dobrze, jest próba mylenia i podsuwanie fałszywych tropów. Czasami się udaje, a czasami nie, ale sama zagadka jest dość ciekawa. Autorka nie zdradza wszystkiego od razu tylko po trochu, aby nie można było odgadnąć sprawcy. Niestety w drugiej części książki typowałem dwie osoby, które jak podejrzewałem powinny mieć coś wspólnego z morderstwem i moje przypuszczenia się sprawdziły do jednego z nich. Chociaż miałem pewne podejrzenia juz wcześniej. Szkoda po prostu tego, ale nie zepsuło w żaden sposób radości z czytania. Finał podobnie zrobiony jak w niektórych powieściach Agathy Christie, gdzie się wszystko wyjaśnia i wyjaśnienie zagadki przypadło mi do gustu.
Książka trochę lepsza od poprzedniej, ale też nie pozbawiona pewnych niuansów. Napisana została przyjemnym językiem, który powoduje, że płynnie się czyta. Byłem ciekawy jak tym razem wypadnie kolejna przygoda Herculesa Poirota i nie zawiodłem się, bo dostałem naprawdę dobry wciągający kryminał. Może nie jakiś odkrywczy, ale jest pewien postęp względem poprzedniej części. Miałem pewne obawy wobec obecnej pozycji, lecz nie sprawdziły się i nie żałuje, że sięgnąłem po nią. Nie porównując Zamkniętej trumny do książek napisanych przez Agathę Christie sprawdza się znakomicie jako przyjemny oraz lekki kryminał w sam raz na kilka wieczorów. Na pewno sięgnę po kolejny nowy tom przygód Herculesa Poirota i spodziewam się coraz bardziej ciekawszych intryg, wciągającej zagadki oraz również interesujących bohaterów jak tutaj.
Polecam.
Zamknięta trumna to druga część przygód sławnego detektywa, który powraca po raz kolejny, żeby rozwiązać nową sprawę kryminalną. Trudno konkurować z pisarstwem Agathy Christie i wymyślonych przez nią zagadek. Dlatego wciąż sięgam po książki mojej ulubionej autorki kryminału i znajduje w nich to wszystko, co lubię. Pierwsza część pod tytułem Inicjały zbrodni pozostawiła po...
więcej Pokaż mimo to