Maria Rodziewiczówna
„Dewajtis”
Niech się chowa Pan Darcy, Edwar Cullen i do kogo tam jeszcze wzdychacie  Oto przedstawiam Wam Marka Czertwana! Mężczyznę jakich mało i godnego każdego naszego westchnienia! Rosły chłop, co prawie nic nie mówi a dużo pracuje! Niczym bohater romantyczny dusi w sobie każde uczucie a przy tym jest szlachetny i oddany własnym ideą, które odziedziczył po swoich przodkach!
Powieść usytułowana jest na Żmudzi w drugiej połowie XIX wieku. Napisana w 1889 roku. Jednak przesłanie jakie z niej płynie urzeka współczesnego czytelnika. W tle wydarzeń znajdują się stare legendy i baśnie, leczenie ziołami i mocno zakorzenia wiara nie tylko w Boga ale też w pogańskie podania. Schemat podobny do większości historii zaściankowo – dworskiej. Jest mezalians, praca na roli i dąb. Prastary Dewajtis, który symbolizuje wieczne trwanie i jest świadkiem losu Żmudzin.
Każde moje kolejne zdanie zabierze Wam przyjemność z odrywania treści tej cudownej książki. Zamilczę i dam Wam możliwość zatopienia się w kunsztownym stylu Rodziewiczówny. O Wsi spokojna, Wsi wesoła, jakby ja chciała się tam znaleźć!




Historia zaściankowo-dworska, umiejscowiona na Żmudzi. Życie bohaterów obraca się wokół utrzymania ziemi, dziedzictwa i tożsamości, a jedynym miernikiem wartości człowieka jest jego stosunek do pracy. "Dweajtis" to prastary dąb, symbol wiecznego trwania. O jego uratowanie walczy główny bohater, który pracuje "na cudzym" w majątku. Niespodziewanie po jego stronie staje młoda i ładna właścicielka.

Maria Rodziewiczówna
„Dewajtis”
Niech się chowa Pan Darcy, Edwar Cullen i do kogo tam jeszcze wzdychacie  Oto przedstawiam Wam Marka Czertwana! Mężczyznę jakich mało i godnego każdego naszego westchnienia! Rosły chłop, co prawie nic nie mówi a dużo pracuje! Niczym bohater romantyczny dusi w sobie każde uczucie a przy tym jest szlachetny i oddany własnym ideą, które...