Jako humanista, podchodziłam do tej książki z pewną dozą nieufności - nie uśmiechało mi się bowiem przedzieranie przez zawiłe obliczenia matematyczne, wzory z fizyki itp. Tym bardziej, że po przekartkowaniu zauważyłam dość sporo takich kwiatków (ale cóż, w końcu to książka o astronomii, więc nie sposób ich uniknąć).

Lektura jednakże, chociaż wymagająca skupienia, okazała się czystą przyjemnością. To, oczywiście, jest książka o astronomii - ale w wymiarze bardziej filozoficznym. Przez opowieść o kosmosie autor tak naprawdę opowiada o nas, o naszej ewolucji, o cudzie, jakim było powstanie życia na Ziemi, o zagrożeniach, do jakich prowadzi rozwój naszej wiedzy i nieustająca walka pomiędzy naszym ludzkim jestestwem, a pozostałością naszej gadziej natury. Wyszła z tego naprawdę ciekawa i dająca do myślenia opowieść.

Dużym plusem jest to, że autor - zmuszony do wyjaśnienia pewnych zagadnień związanych z fizyką czy chemią - stosuje taki tok prowadzenia myśli, że nawet zawiłe zagadnienia stają się zrozumiałe. A przynajmniej - zrozumiałe na tyle, żeby uchwycić podstawowy sens danego zjawiska. Dlatego ta książka jest z jednej strony godną polecenia pozycją popularnonaukową dla pogłębienia wiedzy o wszechświecie, gwiazdach, Układzie Słonecznym oraz kwestii życia w kosmosie, a z drugiej - jest ciekawym traktatem filozoficznym.

Warto więc przezwyciężyć obawy przed nadmiarem matematyki i fizyki i wyruszyć w podróż poza granice naszej małej planety...

Jako humanista, podchodziłam do tej książki z pewną dozą nieufności - nie uśmiechało mi się bowiem przedzieranie przez zawiłe obliczenia matematyczne, wzory z fizyki itp. Tym bardziej, że po przekartkowaniu zauważyłam dość sporo takich kwiatków (ale cóż, w końcu to książka o astronomii, więc nie sposób ich uniknąć).

Lektura jednakże, chociaż wymagająca skupienia, okazała...