Najlepsza część gniotu, którą oceniłam łaskawie patrząc na poprzednie tomy i ze względu na Jacoba, którego postać moim zdaniem ratuje tę książkę przed całkowitą katastrofą.

Nie rozumiem doprawdy wahań Belli odnośnie tych dwóch facetów - Edwarda i Jacoba, bo dla mnie Jacob bez porównania jest po prostu lepszy. Bardziej męski, chce walczyć o to co kocha, a nie tak jak Edward poddaje się tokowi wydarzeń, i nic tylko się nad sobą użala. Jego wywody się po prostu żenująco sztuczne, ale po postaci romantycznej nie można się spodziewać dużej siły przebicia. Tacy bohaterowie zawsze wolą wierzyć, że ich uczucie jest na tyle silne, żeby przetrwało bez jakikolwiek ich inicjatywy. Edward = masakra.

Bella stała się nieco mniej wkurzająca, ale wciąż jest "heroine" w książce paranormal romance, więc wydaje jej się, że może coś zdziałać przeciwko armii wampirów i pcha się w wir walki w imię uczuć wyższych ("nikt nie zginie w mojej obronie!"... jak dla mnie powinni ją zabić i byłby spokój, starcie dwóch grup krwiopijców przez jedną ludzką dziewczynę, to śmieszne).

"Zaćmienie" podobało mi się, bo uwzględniło kilka ludzkich uczuć, które momentami sprawiły, że nieco się wzruszyłam, ale nie mogę dać za wysokiej noty, bo to wciąż mdłyparanormal romance, a moja cierpliwość do tego gatuku słabnie z każdą przeczytaną częścią.

Najlepsza część gniotu, którą oceniłam łaskawie patrząc na poprzednie tomy i ze względu na Jacoba, którego postać moim zdaniem ratuje tę książkę przed całkowitą katastrofą.



Nie rozumiem doprawdy wahań Belli odnośnie tych dwóch facetów - Edwarda i Jacoba, bo dla mnie Jacob bez porównania jest po prostu lepszy. Bardziej męski, chce walczyć o to co kocha, a nie tak jak...