Rozpoczynając czytanie tej książki myślałam, że będzie ona zbiorem historii Polaków zamieszkujących Norwegię, doświadczonych przez rażące błędy pracowników Barnevernetu. Moje oczekiwania szybko zweryfikowały kolejne strony, na których autor owszem, przytaczał czasem mrożące krew w żyłach historie, ale już po chwili, w kolejnym rozdziale, przedstawiał obraz polityczno-gospodarczo-ekonomiczny Norwegii, opisywał sektor socjalno-pomocowy (co pozwalało jasno zrozumieć, dlaczego, choć Polskę i Norwegię dzieli nieduża odległość, to jednak nasze światy są bardzo różne) i wcale nie skupiał się na jednostronnej opinii wobec instytucji Barnevernetu.
Z początku bardzo mnie to zdziwiło i lekko zniechęciło - nastawiłam się bowiem na prawdziwe historie lecz rodem z thrillerów. Po kilkudziesięciu stronach się jednak opamiętałam i powiedziałam sama do siebie: wszak to jest reportaż, a nie kryminał!
Autor bardzo rzetelnie i wszechstronnie podszedł do napisania tej książki - robił wywiady z rodzicami, analizował dokumenty, rozmawiał nawet z norweskimi i polskimi politykami, czemu możemy zawdzięczać możliwość wyrobienia sobie własnej opinii na temat instytucji siejącej postrach za Morzem Bałtyckim.
I choć na przykład dwie ostatnie historie są szokujące, to w przypadku całej reszty nie wszystko wydaje się takie czarno-białe.

Rozpoczynając czytanie tej książki myślałam, że będzie ona zbiorem historii Polaków zamieszkujących Norwegię, doświadczonych przez rażące błędy pracowników Barnevernetu. Moje oczekiwania szybko zweryfikowały kolejne strony, na których autor owszem, przytaczał czasem mrożące krew w żyłach historie, ale już po chwili, w kolejnym rozdziale, przedstawiał obraz...