Takie książki lubię: historia odkrywana po latach, zbrodnia, tajemnice rodzinne, "stara, dobra Anglia". Do tego wielowymiarowi bohaterowie i ich skomplikowane relacje, ciekawe opisy, dobry język powieści.
Na samym początku dowiadujemy się, że Vera popełniła morderstwo, została skazana, powieszona i że od tego czasu minęło kilkadziesiąt lat.
Kiepski początek na powieść obyczajową z wątkiem kryminalnym?
Nie, bo nie jest powiedziane kogo i dlaczego zabiła. To będzie ujawnione na samym końcu. Oczywiście, wnikliwy czytelnik wcześniej domyśli się, kim była ofiara, ale wciąż będzie się zastanawiał nad motywem, okolicznościami, winą.
Narracja poprowadzona jest głównie z perspektywy bratanicy, do której zwraca się pisarz chcący napisać książkę o zbrodniarce.
I tak powoli poznamy co wydarzyło się w 1950 roku.
Ruth Rendell (tu pod pseudonimem Barbary Vine) potrafiła pisać historie kryminalne, thrillery, ale także z dobrym rysem psychologicznym.
"Skazana na pamięć" jest dobrą powieścią, która przeniesie nas do czasów, których już nie ma (i nie wrócą),ale bez ich idealizowania. W myśl starej zasady: "ludzie nie zmieniają się, lecz tylko ich pojazdy".

Takie książki lubię: historia odkrywana po latach, zbrodnia, tajemnice rodzinne, "stara, dobra Anglia". Do tego wielowymiarowi bohaterowie i ich skomplikowane relacje, ciekawe opisy, dobry język powieści.
Na samym początku dowiadujemy się, że Vera popełniła morderstwo, została skazana, powieszona i że od tego czasu minęło kilkadziesiąt lat.
Kiepski początek na powieść...

Kryminał, lecz nie jest to typowy kryminał.
Nie ma wartkiej akcji, krew nie leje się strumieniami, policja nie depcze nam po piętach. W tej książce wszystko się już skończyło. Morderca został złapany i osądzony, skazany i powieszony... Dawno, dawno temu...
Więc dlaczego chcemy razem z główną bohaterką rozgrzebywać stare rany?
Ponieważ w tych bolesnych wspomnieniach zapisane są intrygujące tajemnice. A jedna z nich (prawdopodobnie) nigdy nie zostanie rozwiązana.

"Skazaną na pamięć" zaklasyfikowałabym raczej do prozy obyczajowej z wątkiem kryminalnym. Szerokie spektrum relacji rodzinnych, wierny obraz konwenansów determinujących wybory ludzi w czasie II wojny światowej, gra pozorów rodem z wiktoriańskiej Anglii... Wszystko to sprawia, że "Skazana na śmierć" wciąga nas swym klimatem. Niemal myślimy jak bohaterowie książki,jednocześnie nie oceniając ich.

Książka jest ciekawa, wciąga. Polecam wielbicielom rodzinnych, mrocznych sekretów i niejednoznacznych portretów psychologicznych.

Kryminał, lecz nie jest to typowy kryminał.
Nie ma wartkiej akcji, krew nie leje się strumieniami, policja nie depcze nam po piętach. W tej książce wszystko się już skończyło. Morderca został złapany i osądzony, skazany i powieszony... Dawno, dawno temu...
Więc dlaczego chcemy razem z główną bohaterką rozgrzebywać stare rany?
Ponieważ w tych bolesnych wspomnieniach...