Tak poczytuję Lema od jakiegoś czasu i nie przestaje mnie ten pisarz zadziwiać. To naprawdę światowa ekstraliga gatunku, a nawet więcej niż gatunku, po prostu świetna, ambitna literatura do przemyśleń. Poraża mnie wizjonerstwo Lema, jego przenikliwość, dalekowzroczność, inteligencja i erudycja. Panowanie nad językiem, tykanie się tematów skomplikowanych, zapuszczanie się tam gdzie inni się nie zapuścili. A przy tym każda jego książka jest inna. "Głos Pana" to z pewnością jedna z trudniejszych jego pozycji. Niby powieść ale w fabułę rzucani jesteśmy jedynie okazjonalnie, szczątkowo, bardziej się to czyta jak traktat naukowo-filozoficzny. Mało akcji i fabuły, multum hipotez. Philosophy-fiction a nie science-fiction. Jak mogłaby wyglądać próba nawiązania kontaktu z kosmosem? Z czymś innym od nas? To co nurt SF przeważnie traktuje po łebkach i z nawiną antropocentryczną perspektywą (no nawet ten kultowy "Kontakt" Carla Sagana), u Lema jest zdecydowanie bardziej wiarygodne, sceptyczne i przemyślane. Czytałem długo, niektóre akapity po dwa, trzy razy, żeby zrozumieć, a niektóre zakreślałem ołówkiem, całe ustępy powalających i intrygujących teorii i spostrzeżeń. W "Głosie Pana" skupione są chyba wszystkie obawy i przemyślenia Lema na temat ludzkości, kosmogonii, nauki, kultury, teologii, dobra, zła, moralności, natury i złożoności świata. O czym jest „Głos Pana” to za dużo by pisać, jest tu naprawdę wielość i całe spektrum tematów. Książka która zaczyna się sucho i akademicko, a kończy pięknie, pesymistycznie i poetycko. Lem gorzko o nas jako o gatunku. O naszej naturalnej skłonności do autodestrukcji. Większość pisarzy SF zakłada że istnieje jakiś próg technologiczny będący barierą między nami a innymi kosmicznymi cywilizacjami. Lem idzie dalej i stawia tezę że być może jest to próg moralny. Świetna książka! Wymagająca skupienia, do wielokrotnego czytania i zastanawiania się. Zacytowałbym tu coś z chęcią ale musiałbym chyba całe strony przepisywać. Żałuję że musiałem oddać do biblioteki.

Tak poczytuję Lema od jakiegoś czasu i nie przestaje mnie ten pisarz zadziwiać. To naprawdę światowa ekstraliga gatunku, a nawet więcej niż gatunku, po prostu świetna, ambitna literatura do przemyśleń. Poraża mnie wizjonerstwo Lema, jego przenikliwość, dalekowzroczność, inteligencja i erudycja. Panowanie nad językiem, tykanie się tematów skomplikowanych, zapuszczanie się...