Jedna z najlepszych książek jakie czytałam - niesamowicie wzruszająca, napisana przepięknym językiem, który czaruje i sprawia, że czas staje w miejscu a my przenosimy się do malowniczej wioski w Indiach - gdzie rozgrywa się dramat.
Większość tekstu pisana jest z perspektywy małych bliźniąt. To prawdziwa sztuka, żeby zrobić to w sposób autentyczny - Arundhati Roy udało się to znakomicie.
" - Czy to się liczy, jeżeli ktoś jest szczęśliwy we śnie? - spytał Estha.
- Czy co się liczy?
- Szczęście ze snu.
Dokładnie wiedziała, o co chodzi jej synowi z rozsypanym czubem.
Ponieważ prawda jest taka, że liczy się tylko to, co się liczy. Prosta bezkompromisowa mądrość dzieci."
Cała książka przesycona jest pięknymi myślami - już dawno nie trafiła mi się powieść, z której przepisałabym tyle fragmentów...

Świetnie przedstawione tło polityczno-obyczajowe pozwoliło mi dostrzec Indie z tej bardziej praktycznej, bardziej prawdziwej strony - zwykłego życia ludzi na prowincji. Roy pokazała jak pełne kontrastów są współczesne Indie. Świetnie opisała to w swojej recenzji Ola i zgadzam się z każdym jej słowem. W ogóle gdyby nie recenzja Oli to ominęłaby mnie doskonała lektura. Sama z siebie raczej bym po nią nie sięgnęła bo Kameleon jakoś dziwnie mnie odstrasza. A naprawdę warto poznać tą niesamowicie smutną historię.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam - niesamowicie wzruszająca, napisana przepięknym językiem, który czaruje i sprawia, że czas staje w miejscu a my przenosimy się do malowniczej wioski w Indiach - gdzie rozgrywa się dramat.
Większość tekstu pisana jest z perspektywy małych bliźniąt. To prawdziwa sztuka, żeby zrobić to w sposób autentyczny - Arundhati Roy udało się...