Ann Leckie powróciła na polski rynek wydawniczy z kontynuacją głośnego debiutu Zabójcza sprawiedliwość, którym podbiła serca miłośników fantastyki na całym świecie, ale i zdobyła uznanie krytyków, otrzymując wszelkie najważniejsze nagrody literackie z gatunku. Drugim tomem space opery o Imperium Radch autorka potwierdza swoje umiejętności i udowadnia, że sukces jej literackiego debiutu nie był dziełem przypadku.

Akcja Zabójczego Miecza rozpoczyna się dwa tygodnie od wydarzeń znanych z finału pierwszego tomu. Lord Radch, władająca tysiącami ciał, walczy sama ze sobą o dominację. Jedna z nich czyni Breq kapitanem Floty i oddawszy jej w posiadanie potężny statek, wysyła ją do odległego układu planetarnego Althoek, gdzie ma strzec porządku. Na miejscu okazuje się, że nie wszystko jest takie, jak być powinno.

Przede wszystkim warto podkreślić, że Zabójczy Miecz można czytać bez znajomości pierwszego tomu, choć będzie to zadanie bardzo trudne. Podstawowa wiedza o świecie przedstawionym, języku stosowanym przez radchajczyków (np. brak rozróżnienia na płeć) i bohaterach, czyni lekturę drugiej powieści Leckie łatwiejszą. Sama historia stanowi jednak zupełnie nową, autonomiczną przygodę, którą niewiele - poza bohaterami - łączy z pierwszym tomem.

W przeciwieństwie do pierwszej części akcja rozgrywa się tutaj jednotorowo. Nie poznajemy już losów Breq na dwóch płaszczyznach czasowych (gdy była jeszcze sztuczną inteligencją podzieloną na setki ciał oraz gdy pozostała już uwięziona w jednym ciele). To również odrobinę ułatwia lekturę, szczególnie że fabuła jest też bardziej kameralna.

Większość fabuły spędzamy tym razem na jednej planecie, a Breq ma do czynienia z wieloma malutkimi, mogłoby się wydawać, problemami o lokalnym znaczeniu. Stanowi to ciekawy kontrast dla epickości pierwszego tomu. Punkt widzenia głównej bohaterki ciągle jest unikalny i niespotykany w innych powieściach, co samo w sobie dostarcza wiele radości z lektury.

Druga część trylogii Leckie ma też niestety kilka wad, których nie było widać w poprzednim tomie: Na przykład brak językowego rozróżniania płci prowadzi autorkę na pewne manowce dopiero w tej książce. Irytującym potrafi być fakt, że wyspecjalizowani żołnierze floty zachowują się jak nastoletnie dziewczyny na wakacyjnym obozie. Każdy jest "nią" nie tylko językowo, ale - wydaje się - także płciowo. Mniej tu również akcji, a więcej rozmów przy herbacie i politycznych dysput. Najbardziej szkoda, że najważniejsze kwestie pierwszej książki stają się wątkami pobocznymi w tej historii. Nie zmienia to jednak faktu, że już sama Breq jest taką postacią, że nie sposób oderwać się od jej przygód.

Zabójczy miecz nie jest tak dobry jak pierwszy tom Imperium Radch, niemniej znajdziecie tu wiele z tego, co spodobało Wam się w Zabójczej sprawiedliwości: wyrazistych i barwnych bohaterów, skomplikowaną oraz wielotorową, polityczną intrygę oraz - oczywiście - pierwszorzędną rozrywkę. Brakuje jednak tego, co stanowiło o największej sile pierwowzoru: znakomitego konceptu walki Lord Radch samej ze sobą (tutaj wątek strącony na obrzeża fabuły) oraz samej fascynującej kwestii podziału świadomości (Breq, rzecz jasna, jest tu już jedną postacią). To jednak ciągle znakomicie napisana opowieść, pełna drobiazgów, które cieszą, skomplikowanych relacji i oparta na niebanalnej intrydze.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2016/08/ann-leckie-zabojczy-miecz-recenzja.html

Ann Leckie powróciła na polski rynek wydawniczy z kontynuacją głośnego debiutu Zabójcza sprawiedliwość, którym podbiła serca miłośników fantastyki na całym świecie, ale i zdobyła uznanie krytyków, otrzymując wszelkie najważniejsze nagrody literackie z gatunku. Drugim tomem space opery o Imperium Radch autorka potwierdza swoje umiejętności i udowadnia, że sukces jej...