To moje drugie spotkanie z twórczością Krajewskiego. Jakoś tak dwa lata temu przeczytałem „Śmierć w Breslau” i przyznaję, że powieść bardzo przypadła mi do gustu jak i styl autora. Na kolejną powieść jego autorstwa trochę przyszło poczekać ale stwierdziłem, że czas najwyższy. Wybór padł na „Głowę Minotaura”. Przeczytałem – i nic. Kompletnie nic.

Nie zrobiła na mnie wrażenia. Jak na mój gust to nie miała ani klimatu, który by mnie przyciągnął, ani napięcia, które by nie pozwalało oderwać się od czytania. I chociaż bardzo się starałem znaleźć jakiś pozytyw to nie udało mi się. Postaci zbyt płaskie, stereotypowe i schematyczne, intryga mizerna, sposób jej rozwiązania nie powala. Całość taka jakby od niechcenia. Aż się dziwię, biorąc pod uwagę, że „Śmierć w Breslau” oceniłem tak wysoko. Spodziewałem się, że „Głowa Minotaura” zainteresuje mnie w równym stopniu a zamiast tego wynudziłem się okrutnie.

Lubię bardzo kryminały, ostatnio bardzo interesują mnie te w stylu retro więc pokładałem w „Głowie Minotaura” ogromne nadzieje. Niestety, okazały się te nadzieje niespełnionymi.

To moje drugie spotkanie z twórczością Krajewskiego. Jakoś tak dwa lata temu przeczytałem „Śmierć w Breslau” i przyznaję, że powieść bardzo przypadła mi do gustu jak i styl autora. Na kolejną powieść jego autorstwa trochę przyszło poczekać ale stwierdziłem, że czas najwyższy. Wybór padł na „Głowę Minotaura”. Przeczytałem – i nic. Kompletnie nic.

Nie zrobiła na mnie...