„Niepokoi nas to, że tak mało wiemy o przyszłości”

Trzy dzienniki to trójgłos znanego reżysera, jego śmiertelnie chorej żony Ingrid oraz ich córki Marii. To zbiór zapisków, notatek spisywanych na bieżąco przez członków rodziny, którzy każdego dnia zmagają się z chorobą, jak również, a może przede wszystkim własnymi słabościami i lękami. To surowe notatki, nie zmieniane, nie upiększane. Berman chciał je zostawić właśnie w takiej formie, bez cenzury, bez uporządkowania. Spisywane w ciągu ostatniego roku życia Ingrid, połączone ze sobą według dat, dają różnorodny pogląd na wiele tematów politycznych, a przede wszystkim na prowadzone w cieniu choroby i śmierci życie codzienne, jakie rodzina wiodła w tym czasie.

Ten, kto spodziewa się wielkich opisów, wielkich słów rozczaruje się. Tego tu nie ma. Za to mamy słynnego reżysera ukazanego jako zwykłego człowieka, nie mogącego pogodzić się z rzeczywistością, zmagającego się na co dzień z czymś nieodwracalnym, z bezradnością i niemocą oraz ograniczeniami wynikającymi z własnego wieku.
To czas trudny dla Bergmana. Ingrid była jego największą miłością, mimo iż spotkali się bardzo późno. Początkowo żyli w ukryciu, przez 12 lat (ona była zamężna), a w sumie razem przeżyli piękne 24 lata.

I właśnie takiego oddanego, kochającego człowieka widzimy w Bergmanie na podstawie jego zapisków. Zapisków bardzo prozaicznych , schematycznych, o rzeczach codziennych, błahych. Ale jednak zapisków wypełnionych lękiem o życie żony, o jej dobre samopoczucie i o fakt iż nie będzie mógł pomóc jej w żaden sposób. Bo nie miał jak pomóc cierpiącej żonie. Mógł tylko obserwować jej ból i niemoc, kolejne operacje i powolne odchodzenie. Ale wszędzie w tym wszystkim do końca patrzył na nią z miłością i tą miłością ją otaczał.

Podobnie córka Maria. Sama nie może uporać się ze sobą, ze swoim życiem a dodatkowo nie radzi sobie z faktem odchodzenia matki. Przeżywa to głęboko, inaczej niż ojciec, dlatego też często ma do niego pretensje, że on za bardzo w całym tym nieszczęściu myśli o sobie.

Trzy dzienniki to prawdziwy dokument, to nie lekka pozycja. To wstrząsający zapis przeżyć i uczuć, naturalistyczna, rzetelna, dramatyczna i bardzo intymna relacja z ciężkich chwil choroby i śmierci. To obraz zwykłego człowieka, nie wielkiego artysty. Człowieka całkowicie odsłoniętego, szczerego, takiego, jaki jest, bez przybranej pozy, bez etykiety reżysera a przede wszystkim człowieka starego.

„Niepokoi nas to, że tak mało wiemy o przyszłości”

Trzy dzienniki to trójgłos znanego reżysera, jego śmiertelnie chorej żony Ingrid oraz ich córki Marii. To zbiór zapisków, notatek spisywanych na bieżąco przez członków rodziny, którzy każdego dnia zmagają się z chorobą, jak również, a może przede wszystkim własnymi słabościami i lękami. To surowe notatki, nie zmieniane,...