Opis zachęca. Pomysł na fabułę interesujący, postaci dość zróżnicowane, był potencjał na naprawdę dobrą książkę. Niestety nie został wykorzystany. Jest nudnawo, bohaterowie tacy jacyś nijacy, przez większą część właściwie niewiele się dzieje. W końcówce akcja ciut przyspiesza, ale mimo to nie ma napięcia i zaskoczenia.

Opis zachęca. Pomysł na fabułę interesujący, postaci dość zróżnicowane, był potencjał na naprawdę dobrą książkę. Niestety nie został wykorzystany. Jest nudnawo, bohaterowie tacy jacyś nijacy, przez większą część właściwie niewiele się dzieje. W końcówce akcja ciut przyspiesza, ale mimo to nie ma napięcia i zaskoczenia.

Kolejna świetna książka autorki , ale jednak nie należy do moich ulubionych. Po opisie spodziewałem się naprawdę dobrej fabuły , ale zdarzały się momenty , gdy mnie nudziła. Główna bohaterka w przeciwieństwie do innych bohaterów w innych książkach wcale nie prowadzi śledztwa tylko zastanawia się skąd się wzięły dzwonki na grobach zmarłych staruszek. Tożsamość mordercy również mnie nie zaskoczyła , bo od początku książki obstawiałem , że to Liam. A jego wspólniczkę(żona doktora) też odgadłem przed zakończeniem książki. I na dodatek rozwaliły mnie dwie sceny pod koniec. 1 : Bohaterka jest zakopana żywcem i nagle myśli o facecie z którym się wcześniej umówiła i prosi go by ją znalazł i , że go kocha , ale ta jej miłość jakoś nie przeszkadzała jej umawiać się wcześniej z Liamem i czuć się bezpieczna w jego towarzystwie. 2: I , gdy policja przesłuchuję kuzyna Liama i jest tam również Liam , a także ukochany bohaterki i jego ojciec i nagle kuzyn zauważa , że Liam ma brudne buty , a chwilę później odkrywają , że ktoś jeździł samochodem tego kuzyna(kiedy wywożono bohaterkę) , bo są ślady błota , ale nikt się nie skapnął , że to Liam ukradł ten wóz. Wtedy całkowicie zwątpiłem w inteligencję policji w tej książce

Kolejna świetna książka autorki , ale jednak nie należy do moich ulubionych. Po opisie spodziewałem się naprawdę dobrej fabuły , ale zdarzały się momenty , gdy mnie nudziła. Główna bohaterka w przeciwieństwie do innych bohaterów w innych książkach wcale nie prowadzi śledztwa tylko zastanawia się skąd się wzięły dzwonki na grobach zmarłych staruszek. Tożsamość mordercy...

Ogólnie historia bardzo ciekawa, tyle że styl, w jakim zastała napisana jakiś taki... infantylny i zbyt oczywisty.

Ogólnie historia bardzo ciekawa, tyle że styl, w jakim zastała napisana jakiś taki... infantylny i zbyt oczywisty.

To druga książka M.H. Clark, którą przeczytałam, wcześniej wybór padł na powieść „Noc jest moją porą” - od niej się zaczęło.

Obie książki napisane są lekko, przez co czyta się ją przyjemnie. Ich fabuła jest niby prosta, ale góruje w nich nastrój tajemnicy i grozy (motyw zabójstwa) z domieszką romansu (poboczny wątek). Thriller, na wpół powieść obyczajowa i romans, tak można by te powieści określić.

W książkach trudno jest namierzyć zbrodniarza przez wgląd na to, że do sedna tajemnic czytelnik dochodzi na tle rozgrywanych zdarzeń i rozmyślań/życia różnych bohaterów (spojrzenie na wydarzenia, na życie z różnych stron utrudnia personalizację sprawcy itd.).

To druga książka M.H. Clark, którą przeczytałam, wcześniej wybór padł na powieść „Noc jest moją porą” - od niej się zaczęło.

Obie książki napisane są lekko, przez co czyta się ją przyjemnie. Ich fabuła jest niby prosta, ale góruje w nich nastrój tajemnicy i grozy (motyw zabójstwa) z domieszką romansu (poboczny wątek). Thriller, na wpół powieść obyczajowa i romans, tak...

Jak na thriller jest dobre, ale uważam, że ten gatunek powieści nie jest domeną kobiet (mając na myśli pisanie takich, chociaż nie czytałam powieści Agaty Christie, więc może się mylę).

Jak na thriller jest dobre, ale uważam, że ten gatunek powieści nie jest domeną kobiet (mając na myśli pisanie takich, chociaż nie czytałam powieści Agaty Christie, więc może się mylę).

Gdyby nie nieco trywialny styl pisarski autorki, byłaby większa ilość gwiazdek. Intryga zbudowana misternie i bardzo ciekawie. Trzyma w napięciu. Polecam!

Gdyby nie nieco trywialny styl pisarski autorki, byłaby większa ilość gwiazdek. Intryga zbudowana misternie i bardzo ciekawie. Trzyma w napięciu. Polecam!

„Z księżycem ci do twarzy” zaczyna się paskudnie: główna bohaterka – Maggy Holloway odzyskuje przytomność w… trumnie. Została zakopana żywcem, bo za bardzo zależało jej na rozwiązaniu tajemnicy morderstwa macochy. Potencjalnym mordercą wydaje się jeden z gości niedoszłej uroczystej kolacji, która miała się odbyć na cześć dawno niewidzianej pasierbicy. Clark udowadnia, że każdy ma coś do ukrycia, każdy ma swojego trupa w szafie i każdy nosi maskę, którą widzą inni. Podobnie jak we wcześniejszej powieści („Nie ma jak w domu”) – akcja i pomysł budzą zaciekawienie, ale całość jest zbyt pogmatwana. Zbyt wiele niepotrzebnych wtrąceń, zbyt wiele przypadków, telefonów pomiędzy podejrzanymi, a tajemniczymi rozmówcami. I wizytówka pani Clark: koniec, który w założeniu ma trzymać w napięciu, w efekcie wydaje się przeładowany, nieprzemyślany do końca i pełen potknięć.

„Z księżycem ci do twarzy” zaczyna się paskudnie: główna bohaterka – Maggy Holloway odzyskuje przytomność w… trumnie. Została zakopana żywcem, bo za bardzo zależało jej na rozwiązaniu tajemnicy morderstwa macochy. Potencjalnym mordercą wydaje się jeden z gości niedoszłej uroczystej kolacji, która miała się odbyć na cześć dawno niewidzianej pasierbicy. Clark udowadnia, że...

To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Było to chyba z 10 lat temu i nadal pamiętam treść i bohaterów.jestem fanką Mary Higgins Clark :)

To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Było to chyba z 10 lat temu i nadal pamiętam treść i bohaterów.jestem fanką Mary Higgins Clark :)

Powieść "Z Księżycem ci do twarzy" jest kolejną książką Mary Higgins Clark, po którą postanowiłam sięgnąć. Początkowo się zastanawiałam, czy na pewno chcę to przeczytać; czytać opis kobiety, która walczy o życie zakopana żywcem w trumnie? Jednak postanowiłam przeczytać tą powieść, z czego bardzo się cieszę. Niestety, domyśliłam się, kto jest sprawcą problemu głównej bohaterki, co trochę zepsuło mi czytanie końcowych stron, ale ogólnie powieść czytało mi się bardzo przyjemnie i została "pochłonięta" przeze mnie w dwa dni. W powieści było dużo opisów mieszkań itp., ale czytając książki Mary Higgins Clark doszłam do wniosku, że ta pisarka ma po prostu tendencje do opisywania sporej ilości rzeczy, jednak jak dla mnie nie wpływa to na jakość książki.

Powieść "Z Księżycem ci do twarzy" jest kolejną książką Mary Higgins Clark, po którą postanowiłam sięgnąć. Początkowo się zastanawiałam, czy na pewno chcę to przeczytać; czytać opis kobiety, która walczy o życie zakopana żywcem w trumnie? Jednak postanowiłam przeczytać tą powieść, z czego bardzo się cieszę. Niestety, domyśliłam się, kto jest sprawcą problemu głównej...

T

T