Historia życia człowieka, który zaczynając od zera staje się idealnym kelnerem a potem milionerem i właścicielem hotelu, opowiedziana jest przez Hrabala w jego unikalnym, brawurowym stylu. A w tle wydarzenia historyczne: okupacja niemiecka a potem komunizm. To taka trochę przypowieść z morałem, że pieniądze szczęścia nie dają. Niby nic nowego, ale przedstawione przez Hrabala z wielkim wdziękiem.

Już od pierwszych zdań dowiadujemy się, na czym polega istota pracy kelnera: „Kiedy zaczynałem w hotelu „Praga”, złapał mnie szef za lewe ucho, wytargał za nie i mówi: —Jesteś tu za pikolaka i pamiętaj, niczego nie widziałeś, niczego nie słyszałeś. Powtórz. — Więc powiedziałem, że niczego w lokalu nie widziałem i niczego nie słyszałem. A szef wytargał mnie za prawe ucho i krzyczy: — Ale zapamiętaj też sobie, że wszystko musisz widzieć i wszystko słyszeć. Powtórz.— No więc powtórzyłem zdziwiony, że wszystko będę widział i słyszał, i tak to się zaczęło.”

A potem mamy historię życia człowieczka marnego wzrostu, który na początku pomiatany i lekceważony, robi karierę, jako kelner w wykwintnych restauracjach i hotelach, zaś esencja jego pracy to odgadywanie życzeń gości i ich upodobań. Na początku pracy nasz bohater uczy się, że pieniądze to wszystko, tylko dzięki nim ma się powodzenie, radość, szczęście: charakterystyczny tu typowo hrabalowski obrazek: komiwojażer rozkładający w pokoju hotelowym setki banknotów i upajający się ich widokiem. I wtedy uświadamia sobie, że „ja przez całe życie chciałem właściwie tylko jednego, reszta mnie nie obchodziła — mieć hotel i być milionerem”. I swoje cele osiąga, ale szczęścia mu to nie daje...

Ciekawa jest przemiana naszego bohatera: zaczyna, jako człowiek, którego celami są podobanie się innym, pieniądze i uznanie, a kończy jako odludek, dla którego wszelkie blichtry tego świata nic nie znaczą, pogodzony z sobą, i mający do towarzystwa jedynie zwierzęta. Iście bibilijna przemiana. Historia to nienowa, ale opowiedziana przez Hrabala tak, że czapki z głów.

Parę scen zostaje w pamięci. Oto nasz bohater obsługujący abisyńskiego cesarza i udekorowany przez niego orderem. Albo ozdabianie brzucha ukochanej dziewczyny kwiatami, czy szycie fraka z gumowego manekinu klienta.

Są też wspaniałe Hrabalowe zdania: „Moje szczęście polegało na tym, że zawsze spotykało mnie jakieś nieszczęście.”

Nie ma ta proza siły 'Pociągów' czy 'Postrzyżyn' pod koniec nieco się dłuży, ale co Hrabal to Hrabal, klasa sama dla siebie.

Słuchałem audiobooka wspaniale czytanego przez Kazimierza Kaczora (szkoda, że ten znakomity aktor nic nie czyta), ale niestety to tylko adaptacja w której pominięto ważne fragmenty, więc konieczna jest również lektura.

Historia życia człowieka, który zaczynając od zera staje się idealnym kelnerem a potem milionerem i właścicielem hotelu, opowiedziana jest przez Hrabala w jego unikalnym, brawurowym stylu. A w tle wydarzenia historyczne: okupacja niemiecka a potem komunizm. To taka trochę przypowieść z morałem, że pieniądze szczęścia nie dają. Niby nic nowego, ale przedstawione przez...