Chaos. Mnogość postaci, nie wyróżniających się niczym poza imieniem. Gdyby nie lista osób z krótką charakterystyką (umieszczona na wstępie książki),kompletnie nie do ogarnięcia. Cała intryga też nie najwyższych lotów. Niedoskonałości mogą wynikać ze szlifowania warsztatu pisarki, wszak to dopiero jej druga książka. Na plus można wyróżnić na pewno cięty humor pani Chmielewskiej i kilka zabawnych scen. Może też podobać się sama konwencja zamkniętego pokoju, przypominająca utwory Agathy Christie.

Chaos. Mnogość postaci, nie wyróżniających się niczym poza imieniem. Gdyby nie lista osób z krótką charakterystyką (umieszczona na wstępie książki),kompletnie nie do ogarnięcia. Cała intryga też nie najwyższych lotów. Niedoskonałości mogą wynikać ze szlifowania warsztatu pisarki, wszak to dopiero jej druga książka. Na plus można wyróżnić na pewno cięty humor pani...

Jedna z pierwszych powieści Joanny Chmielewskiej, z wykształcenia pani architekt, dlatego też akcja kilku jej książek rozgrywa się w biurze projektów, a architektów obsadziła jako bohaterów tych historii.
Autorka umieściła czasowo ,,Wszyscy jesteśmy podejrzani" w czasach głębokiego PRL, z wszelkimi dla tego okresu dziejowego realiami.
Joanna, alter ego pisarki, pragnie napisać powieść kryminalną. Dzieli się z kolegami z pracowni projektowej, szczegółami pomysłów do swojego nowo powstającego dzieła literackiego. Jednym z nich jest uśmiercenie jednego z współpracowników, Włodzia, w jakiś szczególnie oryginalny sposób.
Problem powstaje, gdy ów Włodzio naprawdę zostaje znaleziony w sali konferencyjnej, zabity dokładnie według scenariusza wymyślonego przez dyskutującą o tym wcześniej grupkę.
Jak się okazuje, nieboszczyk miał w pracy wielu nieżyczliwych znajomych wokół siebie, którym jego zejście śmiertelne byłoby na rękę. Czym więc takim im się naraził?
Do śledztwa przystępuje milicja, oszałamiająco przystojny prokurator, nazwany przez Joannę ,,Diabłem"... i najprawdziwszy rogaty, złośliwy diabeł, wspomagający bohaterkę w jej prywatnym śledztwie i rozmyślaniu nad rozwikłaniem zbrodni.
Czytelnik otrzymuje historię kryminalną i humoreskę w jednym- Chmielewska nie żałowała sobie scen przyprawiających o paroksyzmy śmiechu

Jedna z pierwszych powieści Joanny Chmielewskiej, z wykształcenia pani architekt, dlatego też akcja kilku jej książek rozgrywa się w biurze projektów, a architektów obsadziła jako bohaterów tych historii.
Autorka umieściła czasowo ,,Wszyscy jesteśmy podejrzani" w czasach głębokiego PRL, z wszelkimi dla tego okresu dziejowego realiami.
Joanna, alter ego pisarki, pragnie...

Super się bawiłam :) Niewymuszone poczucie humoru, napisana bardzo lekko i naprawdę zabawna. Świetna seria na przerwę od poważniejszych lektur.

Super się bawiłam :) Niewymuszone poczucie humoru, napisana bardzo lekko i naprawdę zabawna. Świetna seria na przerwę od poważniejszych lektur.

Joannę Chmielewską przeczytałam kiedyś całą, ale to było wtedy, kiedy byłam piękna i młoda. W czasach głębokiego PRLu był to czytelniczy rarytas, który wpuszczał odrobinę uśmiechu w te szaro-bure czasy. To, że jako nastolatce Chmielewska mi się podobała, nie oznaczało jednak z góry, że czytanie jej współcześnie będzie równie ekscytujące. Zaczęłam zatem przewrotnie od swojej niegdyś ulubionej książki Chmielewskiej „Wszyscy jesteśmy podejrzani”, przy czym tym razem nie czytałam jej sobie sama, ale przeczytała mi ją Julia Rosnowska.
I przyznam szczerze, że dawno się tak dobrze nie bawiłam słuchając. Okazuje się również, że komedia kryminalna może mnie jednak rozbawić i mogę rżeć jak koń czytając, ale pod warunkiem, że ten humor faktycznie jest śmieszny, a nie żenujący. A tu jest śmiesznie i to w inteligentny sposób.
Główna bohaterka, architektka Joanna, pragnie napisać powieść sensacyjną, a jej pomysł na morderstwo w biurze projektów staje się iskrą do nietypowej gry intelektualnej wśród kolegów z pracy. Jednakże, jak to często bywa w literaturze kryminalnej, granica między fikcją a rzeczywistością zaczyna się zacierać, gdy w rzeczywistym świecie dochodzi do prawdziwego zabójstwa, a każdy z bohaterów miał motyw do zbrodni.
Fabuła jest niebanalna, zagadka kryminalna skonstruowana została po mistrzowsku i wreszcie co chwile coś się dzieje, gdyż zwrotów akcji jest tyle, że można dostać zawrotów głowy. Jest to wprawdzie klasyczny przykład powieści kryminalnej z ograniczonym gronem podejrzanych, ale to jak oni są podejrzewani o zbrodnie już wzbudza uśmiech.
Początkowo czytelnik wprowadzany jest w świat kreatywnego procesu myślowego bohaterów, uczestniczących w grze, co dodaje powieści ciekawego wymiaru. Chmielewska zręcznie ukazuje dynamikę grupy, w której każdy z uczestników jest podejrzany, a jednocześnie każdy skrywa swoje własne tajemnice i motywy. Autorka umiejętnie buduje napięcie, stopniowo odsłaniając kolejne elementy zagadki, co sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury.
"Wszyscy jesteśmy podejrzani" to nie tylko fascynujący kryminał, ale także subtelna satyra na środowisko zawodowe i ludzką naturę. Autorka z humorem podchodzi do różnych aspektów życia codziennego, co dodaje lekkości nawet mrocznym wątkom.

Joannę Chmielewską przeczytałam kiedyś całą, ale to było wtedy, kiedy byłam piękna i młoda. W czasach głębokiego PRLu był to czytelniczy rarytas, który wpuszczał odrobinę uśmiechu w te szaro-bure czasy. To, że jako nastolatce Chmielewska mi się podobała, nie oznaczało jednak z góry, że czytanie jej współcześnie będzie równie ekscytujące. Zaczęłam zatem przewrotnie od swojej...

Czytam kolejny raz (teraz słucham w wykonaniu świetnej Ewy Abart) i ciągle mam powody do uśmiechu.
Nikt Chmielewskiej nie dorówna.
Mimo przestarzałych PRL-owskich realiów humor i styl Autorki zawsze świeży i na najwyższym poziomie.

Czytam kolejny raz (teraz słucham w wykonaniu świetnej Ewy Abart) i ciągle mam powody do uśmiechu.
Nikt Chmielewskiej nie dorówna.
Mimo przestarzałych PRL-owskich realiów humor i styl Autorki zawsze świeży i na najwyższym poziomie.

Nie trafiła w mój gust. Parę razy już chciałam zrezygnować ale doczytałam do końca. Za dużo postaci i akcja prawie cały czas toczyła się w biurze projektowym. Wolę "Całe zdanie nieboszczyka", która jest według mnie jedną z lepszych książek autorki.

Nie trafiła w mój gust. Parę razy już chciałam zrezygnować ale doczytałam do końca. Za dużo postaci i akcja prawie cały czas toczyła się w biurze projektowym. Wolę "Całe zdanie nieboszczyka", która jest według mnie jedną z lepszych książek autorki.

Świetna interpretacja Ewy Abart. Uwielbiam.

Świetna interpretacja Ewy Abart. Uwielbiam.

Miałam przebłyski w trakcie słuchania audiobooka w wykonaniu Juli Rosnowskiej, że już to kiedyś czytałam. Nie przepadam za Chmielewską, napisała parę dobrych książek, ale i sporo słabych.

Miałam przebłyski w trakcie słuchania audiobooka w wykonaniu Juli Rosnowskiej, że już to kiedyś czytałam. Nie przepadam za Chmielewską, napisała parę dobrych książek, ale i sporo słabych.

Książka niewątpliwie ciekawa. Ma humor i kilka ciekawych pomysłów. Szczególnie te lekkie wątki paranormalne.

Książka niewątpliwie ciekawa. Ma humor i kilka ciekawych pomysłów. Szczególnie te lekkie wątki paranormalne.

[...]
- Tu jest skażona atmosfera – oznajmił (Lesio) proroczym tonem, czyniąc zamaszysty gest patykiem umaczanym w tuszu. – Nikt się nie uchowa. Ostatni normalny zwariował!.

𝐃𝐄𝐓𝐄𝐊𝐓𝐘𝐖𝐈𝐒𝐓𝐘𝐂𝐙𝐍𝐀 𝐒𝐀𝐓𝐘𝐑𝐀 𝐍𝐀 𝐏𝐎𝐋𝐒𝐊𝐈𝐄 𝐁𝐈𝐔𝐑𝐀 !
Pamiętam adaptację tej książki w Teatrze Telewizji. Spektakl nosi tytuł "Randka z Diabłem" i trwa niecałą godzinę.
Został wyreżyserowany przez Macieja Dutkiewicza, który też napisał scenariusz.
Dla mnie na 7.5 ⭐
𝐏𝐎𝐋𝐄𝐂𝐀𝐌 !

𝐂𝐨ś 𝐃𝐨 𝐏𝐨𝐬ł𝐮𝐜𝐡𝐚𝐧𝐢𝐚 𝐏𝐨𝐝𝐜𝐳𝐚𝐬 𝐂𝐳𝐲𝐭𝐚𝐧𝐢𝐚 :
https://www.youtube.com/watch?v=RYauQORbvKw&list=PLVW1RypF4Z6YQDx3m45gkzOAwpWimLU_J&index=39

[...]
- Tu jest skażona atmosfera – oznajmił (Lesio) proroczym tonem, czyniąc zamaszysty gest patykiem umaczanym w tuszu. – Nikt się nie uchowa. Ostatni normalny zwariował!.

𝐃𝐄𝐓𝐄𝐊𝐓𝐘𝐖𝐈𝐒𝐓𝐘𝐂𝐙𝐍𝐀 𝐒𝐀𝐓𝐘𝐑𝐀 𝐍𝐀 𝐏𝐎𝐋𝐒𝐊𝐈𝐄 𝐁𝐈𝐔𝐑𝐀 !
Pamiętam adaptację tej książki w Teatrze Telewizji. Spektakl nosi tytuł "Randka z Diabłem" i trwa niecałą godzinę.
Został wyreżyserowany przez Macieja...