Jedno słowo opisujące całą książkę: masakra. Dosłownie.
Dziwię się, że przerabialiśmy ją jako lekturę dla gimnazjalistów. Pomijając fakt, że byłam jedyną osobą, która uważała ją za totalne dno.
Charakteryzuje się dużą ilością przekleństw, nie do końca potrzebnymi. Główny bohater - Holden Caufield charakteryzuje się sprzeczną osobowością, rzadko spotykaną odmianą głupoty, lenistwem oraz sporą dawką specyfiku, który pozwala użalać się nad sobą. W szkole jednak przerabiałam, że jest to niezwykle inteligentny (aha, ciekawe gdzie.. to pewnie było we fragmencie, że wylewają go ze wszystkich szkół), utalentowany (też nie mogę się tego doszukać), wrażliwy (helooł, użalanie się nad swoim życiem nie powinno się nazywać wrażliwością, w żadnym wypadku) i obdarzony humorem (eh, przeklinanie nie jest śmieszne) chłopak, który nie wie jeszcze czego w życiu chce. Holden ucieka ze szkoły i parę dni włóczy się po mieście próbując zachowywać się jak dorysly co mu w żadnym wypadku nie wychodzi. Łatwo się wścieka na byle co i o co, płaci prostytutce, umawia się ze znajomą (raz jest dla niej miły, a jak nie wszystko idzie po jego myśli to delikatnie mówiąc "już nie jest taki miły"). W niektórych momentach rozmyślał nad swoim życiem oraz światem, ale jedno myślał, a drugie robił. No więc, jak już wszyscy się pewnie domyślili po przeczytaniu tego - nie posiadam do Holdena za grosz szacunku i nie rozumiem jakim cudem ta książka była moją lekturą. Po jej przeczytaniu mam duże opory przed sięgnięciem innych książek tego autora, ponieważ jego styl pisania (nie tylko fabuła i kreowane przez niego postaci) kompletnie nie przypadł mi do gustu.

Jedno słowo opisujące całą książkę: masakra. Dosłownie.
Dziwię się, że przerabialiśmy ją jako lekturę dla gimnazjalistów. Pomijając fakt, że byłam jedyną osobą, która uważała ją za totalne dno.
Charakteryzuje się dużą ilością przekleństw, nie do końca potrzebnymi. Główny bohater - Holden Caufield charakteryzuje się sprzeczną osobowością, rzadko spotykaną odmianą głupoty,...