Kiedyś, w dniu wyjątkowo ciężkim, pełna frustracji i przemęczona wykrzyczałam:

„Nienawidzę kobiet, nienawidzę mężczyzn, dzieci i zwierząt, ale najbardziej nienawidzę Holdena!!”

Teraz oczywiście wcale tak nie sądzę, i wtedy też tak nie było. Nie nienawidzę ani kobiet, ani mężczyzn, ani dzieci ani zwierząt. Byłam po prostu bardzo niewyspana i miałam 14 lat (a wtedy bycie zbuntowanym jest cool).
Ale zawsze nienawidziłam, nienawidzę i nienawidzić będę Holdena.

Myślę, że South Park przedstawił problem „Buszującego w zbożu” niezwykle trafnie w jednym ze swoich odcinków. Ta książka wcale nie jest wybitnie ‘głęboka’, wcale nie ‘obnaża hipokryzji naszego świata’ – chciałaby taka być, ale jej to nie wychodzi. Jest nudna jak flaki z olejem i pozbawiona sensu, zakończenie w ogóle nie istnieje, powieść po prostu się urywa, nie ma też żadnego szkieletu fabularnego. Główny bohater, najbardziej arogancki, rozpieszczony i naburmuszony nastolatek świata, kręci się przez kilkadziesiąt stron bez celu i narzeka na wszystko i wszystkich. Każdy jest zakłamany, podły i okropny, oczywiście z wyjątkiem samego Holdena, jego siostry i może jakiejś zakonnicy.

To niesamowite i godne podziwu, jak Holden przy pomocy jednego jedynego uścisku dłoni potrafi natychmiast ocenić człowieka, dostrzec w nim całe jego zakłamanie i podłość charakteru. Magia!

Uważam, że „Buszujący w zbożu” w sposób wyjątkowo niezgrabny , wręcz nieporadny a już na pewno niesubtelny, wytyka współczesnemu społeczeństwu jego wady i problemy, ale nie proponuje niczego w zamian. Krytykować każdy może, ale w powieści ani razu nie pojawia się propozycja: jak ten świat zmienić? Nie ma w niej absolutnie nic konstruktywnego, nic co mogłoby cokolwiek wnieść do naszego życia, tylko ciągle ta prymitywna, pozbawiona smaku krytyka. Trochę jakby kilkuletnie dziecko usiłowało być wyjątkowo wysublimowane intelektualnie… albo jakby rozpieszczony nastolatek usiłował taki być.

Jak ja nienawidzę Holdena :( I ludzi, którzy uznali, że ta książka powinna być lekturą szkolną też.

Kiedyś, w dniu wyjątkowo ciężkim, pełna frustracji i przemęczona wykrzyczałam:

„Nienawidzę kobiet, nienawidzę mężczyzn, dzieci i zwierząt, ale najbardziej nienawidzę Holdena!!”

Teraz oczywiście wcale tak nie sądzę, i wtedy też tak nie było. Nie nienawidzę ani kobiet, ani mężczyzn, ani dzieci ani zwierząt. Byłam po prostu bardzo niewyspana i miałam 14 lat (a wtedy bycie...