Miałem niewątpliwą przyjemność uczestniczyć w spotkaniu z Michelem Houellebecq'em w roku 2008 w Collegium Civitas. Autor był wtedy na fali i to nie tylko w Polsce. Głośne były jego antymuzułmańskie poglądy oraz krytyka rewolucji seksualnej lat 60, której skutki odczuwamy, zdaniem pisarza, do dzisiaj. Houellebecq znany był także z krytycznych wypowiedzi dotyczących Kościoła katolickiego. Nie było więc dziwne to, że na spotkanie z nim zostali oddelegowani, jako prelegenci, zarówno przedstawiciel prawicy jak i lewicy (w postaci Sławomira Sierakowskiego). Oba te nurty starają się sklasyfikować francuskiego pisarza jako „swojego”. Jest to jednak zadanie bardzo trudne, gdyż Houellebecq wymyka się takim klasyfikacjom.

„Platforma” to trzecia z kolei powieść Houellebecq'a. Rozgłos przyniosły mu już dwie jego pierwsze powieści: „Poszerzenie pola walki” oraz „Cząstki elementarne”. Pisarz podejmuje w nich przede wszystkim tematykę ludzkiej namiętności i seksualności. Jego postacie bardzo często są wyzute z uczuć, nie są to ludzie z marginesu, piastują przeważnie funkcje w administracji publicznej. Są nieszczęśliwi, a seks traktują obsesyjnie.

Nie inaczej jest w „Platformie”. Głównego bohatera (Michel Renault), który jest także narratorem, poznajemy w momencie, kiedy umiera mu ojciec. Wydarzenie to nie wywiera żadnego wrażenia na bohaterze. Sprzedaje on jego dom, wykorzystując żałobę bierze urlop, po czym wyjeżdża na wycieczkę do Tajlandii. Michel jedzie tam głównie z zamiarem korzystania z bogactwa nierządu z jakiego słynie to miejsce. Poznaje tam też młodą pracownicę biura podróży i po powrocie zaczyna się ich romans.

Tak jak w przypadku innych książek M. H., „Platforma” to literatura wybitna. Pisarz przedstawiając nam erotyczne wojaże przeciętnego Francuza, tak naprawdę porusza się na wielu płaszczyznach i tematach. Mamy tutaj ironiczne przedstawienie francuskiej klasy średniej napompowanej pustymi ideologicznymi frazesami, są francuskie przedmieścia, gdzie zwykli obywatele żyją w strachu przed brutalnymi młodzieżowymi gangami złożonymi z emigrantów, natomiast główny bohater wraz z młodą kochanką oddają się uciechom cielesnym w klubach dla swingersów.

Francja, którą przedstawia Houellebecq jest drastycznie inna od jej stereotypowego obrazu i to właśnie czyni każdą książkę pisarza wartą przeczytania. Do tego operuje on świetnym językiem, ma olbrzymią wyobraźnię, jest wybitnym erudytą i genialnie prowadzi narrację. Zakończenie tej książki uważam za jedno z najciekawszych i najbardziej oszołamiających we współczesnej literaturze. Czego więcej może oczekiwać czytelnik?

Miałem niewątpliwą przyjemność uczestniczyć w spotkaniu z Michelem Houellebecq'em w roku 2008 w Collegium Civitas. Autor był wtedy na fali i to nie tylko w Polsce. Głośne były jego antymuzułmańskie poglądy oraz krytyka rewolucji seksualnej lat 60, której skutki odczuwamy, zdaniem pisarza, do dzisiaj. Houellebecq znany był także z krytycznych wypowiedzi dotyczących Kościoła...