Książka dobra, trudna, miejscami nieprzyjemna, bo mówi prawdę o nas, ludziach, o człowieku jako takim. Pokazuje, jak niewiele się różnimy pomimo bariery odległości, kultury, geografii, wykształcenia, poziomu intelektualnego. To jedna z tych książek, które opowiadając historię na jednym planie (seksturystyka) poruszają całą gamę innych tematów, a jedno i drugie robią w sposób interesujący, a chwilami nawet poruszający. Choć też przyprawiający chwilami o gęsią skórkę.
Przypomniała mi się ta lektura sprzed wielu lat po przeczytaniu dwóch świeżych recenzji dwóch różnych czytelniczek, które kompletnie, całkowicie przeinaczały myśl autora, tak samo jak w wypadku tej książki przeinaczono myśl Houellebecqua. Jeśli ktoś ma głowę naszpikowaną nietolerancją religijną, wszędzie się dopatrzy obrażania uczuć religijnych, tak samo jak wojujące feministki są gotowe zadeptać każdego, kto ich zdaniem sprzeniewierzył się kobiecości. Uwaga na marginesie: czy to nie dziwne, że feministki są tak mało kobiece? W tym, co mówią, piszą i robią? Od kobiety przecież wymaga się wrażliwości...
Tymczasem tutaj wrażliwością wykazał się niezrównany Michel Houllebecq.

Książka dobra, trudna, miejscami nieprzyjemna, bo mówi prawdę o nas, ludziach, o człowieku jako takim. Pokazuje, jak niewiele się różnimy pomimo bariery odległości, kultury, geografii, wykształcenia, poziomu intelektualnego. To jedna z tych książek, które opowiadając historię na jednym planie (seksturystyka) poruszają całą gamę innych tematów, a jedno i drugie robią w ...