Piękna wyprawa w czas dzieciństwa. Przesiąknięta miłością i wyrozumiałością do najbliższych. Nostalgiczna. Oniryczna. Piękna.

Mimo że opowieść ta obejmuje również lata II wojny światowej, a narrator jest żydowskim chłopcem, to nie cierpienia i sankcje stosowane przez III Rzeszę wobec ludności żydowskiej, przyjmują rolę głównych wydarzeń. Owszem, pojawiają się. Ale tak, jak u dziecka. Bez historycznej świadomości wydarzeń. Wyjazd braci do obozu koncentracyjnego był tu ważny, bo posłużył jako pretekst do opowieści o psie Holanie i polowaniu na rogacza. Ważna była dziecięca duma z osiągnięć ojca i nadzieje dzieci rozbudzane jego marzeniami. Ważne było mocne stąpanie po ziemi przez matkę. Ważny był świat zwierząt, kontakt z naturą. I dziecięce spojrzenie na finansowe krachy i eldorada rodziny.

Moją uwagę zwróciło ówczesne podejście do wychowania dzieci. Fakt, że „mamusia sprała” narratora „pejczem na psy” wyszedł niejako przypadkowo w opowieści o jego talentach kupieckich (a raczej ich braku), jako konsekwencja jedynej dokonanej w życiu transakcji handlowej: sprzedaży, podczas wojny, jedenastu tomów Tarzana, podarowanych wcześniej narratorowi przez ciotecznego brata. I zaraz wyobraźnia podsunęła mi książkę czytaną za kilkadziesiąt lat, będącą wspomnieniami dzisiejszego chłopca potraktowanego pejczem przez matkę.
Książka pełna jest naturalnych przejawów życia będących udziałem dziecka (i jako uczestnika, i jako obserwatora). Próbuję sobie zestawić ówczesne dorastanie dzieci w zgodzie z naturą rzeczy (chorobą, śmiercią, zabijaniem zwierząt w celach spożywczych, niepowodzeniami finansowymi rodziców, różnym zdaniem rodziców na podobne kwestie) z dzisiejszym izolowaniem dziecka od wszystkiego, co nie jest radością, zabawą, bezpieczeństwem. Zastanawiam się, kiedy (i przez kogo) ten szlaban oddzielający dziecko od tak zwanego normalnego świata powinien być podniesiony. Ot, takie myśli okołoksiążkowe:)

Piękne opowiadania, w których dziecięca naiwność przefiltrowana jest przez doświadczenia dorosłego. Piękny język. Inny świat. I niezwykła mądrość. Polecam. I zgadzam się ze Szczygłem, że "to najbardziej antydepresyjna książka świata...”

I jeszcze:
- w Czechosłowacji w czasie II wojny światowej ludność żydowska dostawała wezwania do wyjazdu do obozów koncentracyjnych - z pięcioosobowej rodziny żydowskiej wezwanie do obozu koncentracyjnego najpierw otrzymali dwaj starsi synowie, później ojciec; matka i najmłodszy syn spędzili wojnę w swoim przedwojennym mieszkaniu; cała piątka przeżyła wojnę; w treści jest informacja, że babcię zagazowali w Oświęcimiu;
- szeroko stosowana była praktyka wysyłania paczek żywnościowych do obozów koncentracyjnych;

Piękna wyprawa w czas dzieciństwa. Przesiąknięta miłością i wyrozumiałością do najbliższych. Nostalgiczna. Oniryczna. Piękna.

Mimo że opowieść ta obejmuje również lata II wojny światowej, a narrator jest żydowskim chłopcem, to nie cierpienia i sankcje stosowane przez III Rzeszę wobec ludności żydowskiej, przyjmują rolę głównych wydarzeń. Owszem, pojawiają się. Ale tak, jak...