Kolejna książka Pratchetta nawiązująca do dzieł Szekspira- chyba niedługo będę musiała przypomnieć sobie kilka jego dramatów, bo czuję, że mało z nich zrozumiałam... Jest świetna. Trudno, żeby Pratchett napisał coś złego, ale ten tom- jak dla mnie- wybija się ponad poziom. Podoba mi się jego dumne przesłanie, by człowiek zawsze był pewny siebie i nie dał się nikomu poniżać, nie dał wmówić sobie, że z powodu swojej niedoskonałości jest nic nie warty.
Poza tym w tomie tym znowu spotykamy trzy wiedźmy, a kto by ich nie uwielbiał... I dowiadujemy się bardzo ciekawej rzeczy na temat przeszłości babci Weatherwax, która podobno kiedyś była młoda, chociaż mi strasznie trudno jest to sobie wyobrazić.
Chyba nie muszę wspominać o tym, że nie da sie czytać tej książki z poważną miną (chociaż może są tacy twardziele...jeden na milion na przykład), i lepiej-dla książki i dla nas- nic przy okazji nie jeść. Niekontrolowane wybuchy śmiechu bywają niebezpieczne.
Książkę polecam z całego serca wszystkim, którzy przeczytali wcześniej "Trzy wiedźmy" i "Wyprawę czarownic".

Kolejna książka Pratchetta nawiązująca do dzieł Szekspira- chyba niedługo będę musiała przypomnieć sobie kilka jego dramatów, bo czuję, że mało z nich zrozumiałam... Jest świetna. Trudno, żeby Pratchett napisał coś złego, ale ten tom- jak dla mnie- wybija się ponad poziom. Podoba mi się jego dumne przesłanie, by człowiek zawsze był pewny siebie i nie dał się nikomu poniżać,...