Wydaje ci się, że masz „poukładane życie” – jesteś dojrzała, niezależna; rozwód - już za sobą, posiadasz: pracę, mieszkanie, prawie dorosłą córkę, jakiegoś tam kochanka, czas nareszcie tylko dla siebie i nagle okazuje się, że masz również matkę, która potrzebuje twojej pomocy. Czy poświęcisz Jej swój czas? Czy przypadkiem ta staruszka, która sprowadziła cię na ten świat, nie denerwuje cię ? Czy potrafisz „reaktywować” swoją miłość?
Kiedy szukam odpowiednich słów, które mogłyby określić „Reaktywację miłości”; jej klimat, charakter, znaczenie - odnajduję nieokreślone do końca odczucia, że książka ta jest bardzo smutna, ale jednak nie pozbawiona humoru; zabawny jest miedzy innymi fragment, kiedy matka i córka wspominają te same zdarzenia i okazuje się, że każda zapamiętała je absolutnie inaczej, co prowadzi do komicznych konfrontacji. Bogactwa wrażeń, uczuć i refleksji, które towarzyszą tej lekturze nie da się w pełni oddać słowami.
Jest to opowieść o związkach międzyludzkich, więzach krwi, które zawsze będą najsilniejsze, nie do pokonania, nie do zerwania, o przeszłości, w której po części żyjemy, o przemijaniu i starości, o chorobie i śmierci. O naszym egoizmie, złości, frustracji, wyrzutach sumienia, pretensjach o przeszłość, o samotności i o pogodzeniu, o odradzającej się miłości do matki.
Jednym słowem jest to opowieść o życiu, o nas. Jest tu smutek, wzruszenie, mądrość, ale przede wszystkim szczerość, po prostu – prawda o człowieku.

Wydaje ci się, że masz „poukładane życie” – jesteś dojrzała, niezależna; rozwód - już za sobą, posiadasz: pracę, mieszkanie, prawie dorosłą córkę, jakiegoś tam kochanka, czas nareszcie tylko dla siebie i nagle okazuje się, że masz również matkę, która potrzebuje twojej pomocy. Czy poświęcisz Jej swój czas? Czy przypadkiem ta staruszka, która sprowadziła cię na ten świat,...