Zawsze po książkach Hessego jestem pełna podziwu dla jego jezyka. Z jednej strony jest prosty - łatwo i szybko się go czyta, a z drugiej jest pełen kunsztu i artyzmu. Warto zaznaczyć, że "Podróże senne" to zbiór autobiograficznych i refleksyjnych opowiadań. Przykładowo moja babcia odłożyła tą książkę po 20 stronach, ze zdaniem: "To nie dla mnie." Fani wartkiej akcji i zwięzłej fabuły nic tu dla siebie nie znajdą. Osoby, które wcześniej nie miały do czynienia z jego dziełami też mogą mieć problem ze zrozumieniem. Chociaż przyznaje - "O wilku stepowym" jest tak sprytnie napisane, że nie znając samego w sobie "Wilka stepowego", można wszystko zrozumieć. Opowiadanie wręcz zachęca do sięgnięcia po dwoistego Harrego. Jak już wspomniałam ksiązki się nie czyta, ją się pochłania. Ja jednak wole przy mądrych książkach na trochę się zatrzymać, aby przemyśleć pewne sprawy. A jest o czym myśleć! Np. "Europejczyk" lub "Podróże senne. Notatka." - coś dla artystów. Dziwna wydawała mi się "Szwabska parodia" - nie zrozumiałam jej?

Zawsze po książkach Hessego jestem pełna podziwu dla jego jezyka. Z jednej strony jest prosty - łatwo i szybko się go czyta, a z drugiej jest pełen kunsztu i artyzmu. Warto zaznaczyć, że "Podróże senne" to zbiór autobiograficznych i refleksyjnych opowiadań. Przykładowo moja babcia odłożyła tą książkę po 20 stronach, ze zdaniem: "To nie dla mnie." Fani wartkiej akcji i...