Dobry, mroczny thriller medyczny. Tytuł książki nawiązuje do obrazu Giulio Camillo, sugerujący że pamięć łączy się bezpośrednio z przestrzenią. Z książki dowiadujemy się też o początkach historii badań nad pamięcią. Sztuka pamięci to "obsesyjne wysiłki człowieka,który od starożytności starał się zachować ulotne słowa" (cytat). Twórcą sztuki pamięci miał być Grek Symonides z Keos, który na podstawie pamiętanego obrazu porządku siedzących osób, był w stanie zidentyfikować zwłoki ludzi, na których zapadł się dach domu, w którym przebywali. On miał być twórcą tzw. pałacu pamięci, koncepcji "zapamiętywania poprzez umieszczanie pojęć w wyobrażonych budynkach" (cytat; tak przynajmniej donosi internet...). Książka to również rozważania o pamięci, czym jest, jak ją zachować w sobie i w przyszłości... jaki wpływ ma pamięć i jej brak na życie człowieka; czy można manipulować pamięcią. Motywy takie jak: szalona pogoń za sławą, szalone eksperymenty na granicy science i fiction (wymazywanie pamięci, wszczepianie pamięci cudzej i inne, ale o tym trzeba przeczytać), szaleństwo prowadzące do zbrodni, tajemnice z przeszłości, obsesyjna miłość, bezwzględna zazdrość, nikczemna nienawiść, nadają książce cech sensacji, sprawiają, że akcja jest wciągająca, czyta się ją szybko, oczekując rozwiązania zagadki. Wplecione rozważania filozoficzne pobudzają do zastanowienia nad kwestiami ponadczasowymi.

"pozazdrościłem tym wszystkim, którzy w jakimś barze, przy kawie z mlekiem, przeglądali gazetę i tracili czas, i byli szczęśliwi, choć tego nie wiedzieli."

Dobry, mroczny thriller medyczny. Tytuł książki nawiązuje do obrazu Giulio Camillo, sugerujący że pamięć łączy się bezpośrednio z przestrzenią. Z książki dowiadujemy się też o początkach historii badań nad pamięcią. Sztuka pamięci to "obsesyjne wysiłki człowieka,który od starożytności starał się zachować ulotne słowa" (cytat). Twórcą sztuki pamięci miał być Grek Symonides z...