To bardzo ważna książka w historii Japonii, a także jej stosunków z Zachodem, przede wszystkim w kontekście postrzegania Japonii przez resztę świata, a zawarte w niej mity i przekładania pokutują do dzisiaj. Tak - książka jest najeżona błędami od pierwszej do ostatniej strony, w dodatku pisana jest nadętym i aspirującym do górnolotnego stylem, a mimo to - jako książka napisana przez Japończyka i jedno z pierwszych źródeł anglojęzycznych na Zachodzie na temat Japonii, została bezkrytycznie uznana za wyrocznię rzekomej duszy samuraja. Nitobe zapewne przyświecał szlachetny cel nie tyle "rzucenia mostu pomiędzy swoją ojczyzną a Zachodem", co udowodnienia reszcie świata, która pogardzała w owych czasach szeroko rozumianym orientem, nie wyłączając Japonii, że jego kraj cechuje co najmniej równa moralność, co chrześcijański Zachód (nawiasem mówiąc, Nitobe był kwakrem). Rzutuje to na nachalne sypanie często kompletnie przypadkowymi cytatami i zestawianie ich ze sobą w iście mozaikowy sposób - zdaje się, że gdyby usunąć część cytowaną z książki, zostałoby jakieś 20 stron tekstu.
Książkę warto przeczytać przede wszystkim ze względu na zawarty w tym wydaniu rozdział krytycznie analizujący postać Nitobe, jego kompetencje w zakresie przedstawiania historii swojej ojczyzny i sprowadzający na ziemię wszystkich tych, którzy bezrefleksyjnie powtarzają komunały o "duszy Japonii".

To bardzo ważna książka w historii Japonii, a także jej stosunków z Zachodem, przede wszystkim w kontekście postrzegania Japonii przez resztę świata, a zawarte w niej mity i przekładania pokutują do dzisiaj. Tak - książka jest najeżona błędami od pierwszej do ostatniej strony, w dodatku pisana jest nadętym i aspirującym do górnolotnego stylem, a mimo to - jako książka...