Książka dość słaba, no ale w końcu to Miernicki. Fabuła nudnawa, niepotrzebnie przekombinowana. Za dużo wypełniacza niezwiązanego z główną intrygą, co najmniej jeden rozdział można usunąć w całości bez najmniejszej szkody dla akcji. Po raz kolejny widać, że Miernicki nie potrafi stworzyć spójnej fabuły - z feerii pomysłów wychodzi mu zlepek równoległych wątków, w większości będących tylko ozdobnikami głównej akcji, która skutkiem tego zajmuje tylko niewielki procent treści. Za dużo zbyt drętwych opisów i niepotrzebnych szczegółów, sporo błędów stylistycznych i niezręczności językowych. Dość mnie to zmęczyło.
Widać też słabe przygotowanie merytoryczne autora - teorie na temat przeznaczenia Riese głoszone w książce nie odpowiadają stanowi wiedzy z okresu jej pisania, wręcz są kompletnie bzdurne i bezpodstawne, bo wtedy rzeczywista funkcja Riese była już dokładnie znana od kilku dobrych lat. No i z pistoletu samopowtarzalnego nie można strzelić trzy razy pod rząd ślepymi nabojami.

Książka dość słaba, no ale w końcu to Miernicki. Fabuła nudnawa, niepotrzebnie przekombinowana. Za dużo wypełniacza niezwiązanego z główną intrygą, co najmniej jeden rozdział można usunąć w całości bez najmniejszej szkody dla akcji. Po raz kolejny widać, że Miernicki nie potrafi stworzyć spójnej fabuły - z feerii pomysłów wychodzi mu zlepek równoległych wątków, w większości...

Jak dla mnie, rewelacja.
W końcu bez rywala, Batury.
Cały czas coś się dzieje, i to gdzie , Góry Sowie. RISE.
Zaskakujący bieg wydarzeń , jak bardzo odmienny od ostatnich tomów . To jest przygoda . Mamy tu wszystko co potrzeba do przeżycia czegoś więcej niż sama lektura.
Autor zadziałał na wyobraźnię i wzbogacił nasze horyzonty myślowe podczas obcowania z książką .

Jak dla mnie, rewelacja.
W końcu bez rywala, Batury.
Cały czas coś się dzieje, i to gdzie , Góry Sowie. RISE.
Zaskakujący bieg wydarzeń , jak bardzo odmienny od ostatnich tomów . To jest przygoda . Mamy tu wszystko co potrzeba do przeżycia czegoś więcej niż sama lektura.
Autor zadziałał na wyobraźnię i wzbogacił nasze horyzonty myślowe podczas obcowania z książką .

To mój przedostatni "Samochodzik" autorstwa Sebastiana Miernickiego, i chyba szkoda, że Autor zaprzestał współpracy. Jego samochodziki są dość nierówne, ten akurat naprawde niezły, ale nawiązują dotych Nienackiego. Mamu tu więc i aktywnego Tomasza, co prawda działajacego z sanatorium, ale sprawnie. Mamy Pawła - komandosa. Wechikuł, dzieciaki, piekne kobiety, tak w życiu Pawła, jak i Tomasza. Mamy niezłą tajemnice, wspaniały pomysł na spedzenie wakacji (Szczawno Zdrój, Góry Sowie, Książ),dobrych i złych, nawróconych i pojmanych oraz działających pod przykrywką. No czegóż chcieć więcej?

To mój przedostatni "Samochodzik" autorstwa Sebastiana Miernickiego, i chyba szkoda, że Autor zaprzestał współpracy. Jego samochodziki są dość nierówne, ten akurat naprawde niezły, ale nawiązują dotych Nienackiego. Mamu tu więc i aktywnego Tomasza, co prawda działajacego z sanatorium, ale sprawnie. Mamy Pawła - komandosa. Wechikuł, dzieciaki, piekne kobiety, tak w życiu...

Książka dość przeciętna, choć w sumie czyta się ją raczej gładko. I - o dziwo - Autora nawet specjalnie nie ponosiła fantazja... Znalazłem zaledwie jeden błąd, który jest dość trudny do wyłapania przez kogoś, kto nie ma do czynienia z budownictwem zabytkowym lub regionalnym:

[cytat] (...) Z zaciekawieniem oglądałem pojedyncze barokowe kamienice, ale większość stanowiły BUDOWLE SZACHULCOWE z tak zwanego PRUSKIEGO MURU (...) [koniec cytatu]

Jedne i drugie ściany są tzw. ścianami szkieletowymi - to fakt. Ale w ścianach szachulcowych wypełnienie stanowi ubita glina (często z sieczką czy faszyną),zaś w murze pruskim - wypełnienie zawsze stanowi cegła. Jeśli mur pruski (czyli ceglany) został otynkowany - to rzeczywiście, na pierwszy rzut oka trudno jest rozróżnić je od siebie. Co nie zmienia faktu, że mogą one być albo szachulcowe, albo z muru pruskiego - a nie równocześnie tym i tym, co sugeruje Autor.
Gwoli sprawiedliwości dodać muszę, że szachulec - to także pozioma belka w ścianach szkieletowych.

Książka dość przeciętna, choć w sumie czyta się ją raczej gładko. I - o dziwo - Autora nawet specjalnie nie ponosiła fantazja... Znalazłem zaledwie jeden błąd, który jest dość trudny do wyłapania przez kogoś, kto nie ma do czynienia z budownictwem zabytkowym lub regionalnym:

[cytat] (...) Z zaciekawieniem oglądałem pojedyncze barokowe kamienice, ale większość stanowiły...

Trochę to smutne czytać, jak Pan Samochodzik jest w sanatorium a nie w terenie, ale cóż...W każdym razie oba wątki są prowadzone dość płynnie, choć nie każdemu czytelnikowi spodobają się opisy szczegółów z życia kuracjuszy.

Trochę to smutne czytać, jak Pan Samochodzik jest w sanatorium a nie w terenie, ale cóż...W każdym razie oba wątki są prowadzone dość płynnie, choć nie każdemu czytelnikowi spodobają się opisy szczegółów z życia kuracjuszy.