Najlepsza książka jaką przeczytalem 2022 roku.

Lekka i przyjemna do czytania. Chociaż temat przewodni do łatwych nie należy. Bardzo fajna postać głównej bohaterki. Gro ciekawych dialogów i oczywiście klimat Ameryki lat 50 i 80.

Najlepsza książka jaką przeczytalem 2022 roku.

Lekka i przyjemna do czytania. Chociaż temat przewodni do łatwych nie należy. Bardzo fajna postać głównej bohaterki. Gro ciekawych dialogów i oczywiście klimat Ameryki lat 50 i 80.

Bardzo dobry kryminał, szybko i przyjemnie się czyta, cały czas coś się dzieje, więc ja osobiście się nie nudziłam. Myślę, że sięgnę jeszcze po książki z serii Alfabet zbrodni w przyszłości, bo ta książka jest dość zachęcająca. Być może widziałabym troszkę inne zakończenie, ale te było oryginalne, więc nie jest źle :)

Bardzo dobry kryminał, szybko i przyjemnie się czyta, cały czas coś się dzieje, więc ja osobiście się nie nudziłam. Myślę, że sięgnę jeszcze po książki z serii Alfabet zbrodni w przyszłości, bo ta książka jest dość zachęcająca. Być może widziałabym troszkę inne zakończenie, ale te było oryginalne, więc nie jest źle :)

Kinsey Millhone to kobieta po przejściach. Bezdzietna rozwódka, ostrożna jeśli chodzi o związki emocjonalne. Kolejny raz mierzy się z zagadką, tym razem zaginięcia kobiety. Nie stroni od swoich ironicznych gadek i przemądrzałych odpowiedzi, ale właśnie za to ją uwielbiam!
To literatura raczej dla kobiet niż mężczyzn. Pisana przez kobietę, z punktu widzenia kobiety i z myślą o kobiecej wrażliwości. Głównymi postaciami są kobiety, większość mężczyzn jest ukazana w mało korzystnym świetle. Opisy są drobiazgowe, zdecydowanie odpowiednie dla tych, którzy lubią poczuć temperaturę każdego dnia w powieści, którzy chcą wiedzieć dokładnie, w co ubiera się bohaterka i jak często robi pranie.
Książkę czyta się lekko, przyjemnie. Cały czas z zapartym tchem śledzimy losy Pani Detektyw. Ona sama w sobie jest bohaterem, który nie budzi antypatii czytelnika, a wręcz przeciwnie - da się ją naprawdę lubić. W sam raz na jesienne i zimowe popołudnia.

Kinsey Millhone to kobieta po przejściach. Bezdzietna rozwódka, ostrożna jeśli chodzi o związki emocjonalne. Kolejny raz mierzy się z zagadką, tym razem zaginięcia kobiety. Nie stroni od swoich ironicznych gadek i przemądrzałych odpowiedzi, ale właśnie za to ją uwielbiam!
To literatura raczej dla kobiet niż mężczyzn. Pisana przez kobietę, z punktu widzenia kobiety i z myślą...

Bardzo dobrze skonstruowany kryminał, będący jednocześnie interesującą powieścią obyczajową - świetnie pokazane zostały realia życia w małym amerykańskim miasteczku, w latach 50. i 60. ubiegłego wieku.
Prowincjonalne plotki, zakłamanie, pruderia - to codzienność, której przeciwstawia się jedna z bohaterek. Za swoją niezależność zapłacić musi wysoką cenę. Jaką? Tego właśnie próbuje dowiedzieć się po latach sympatyczna i błyskotliwa pani detektyw.

Oba plany czasowe są ciekawe i trzymają w napięciu do ostatnich stron, zakończenie zaskakuje, a to przecież najważniejsze cechy kryminału.

Świetnie mi się przy tej powieści odpoczywało, chociaż jest to też książka dająca do myślenia, zwłaszcza na temat skomplikowanych relacji międzyludzkich i marzeń o niezależności.

Bardzo dobrze skonstruowany kryminał, będący jednocześnie interesującą powieścią obyczajową - świetnie pokazane zostały realia życia w małym amerykańskim miasteczku, w latach 50. i 60. ubiegłego wieku.
Prowincjonalne plotki, zakłamanie, pruderia - to codzienność, której przeciwstawia się jedna z bohaterek. Za swoją niezależność zapłacić musi wysoką cenę. Jaką? Tego właśnie...

Przyjemnie się czytało, polecam, chociaż przyznam że zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało po tak niecierpliwym oczekiwaniu na wyjaśnienie sprawy spodziewałam się przynajmniej więcej szczegółów dlaczego wydarzenia potoczyły się właśnie w tym kierunku.

Przyjemnie się czytało, polecam, chociaż przyznam że zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało po tak niecierpliwym oczekiwaniu na wyjaśnienie sprawy spodziewałam się przynajmniej więcej szczegółów dlaczego wydarzenia potoczyły się właśnie w tym kierunku.

Lekki i przyjemny kryminał. Taki, który się wciąga nosem w jeden wieczór. Nie można powiedzieć, że jest nudny, a zawiłością akcji też nie grzeszy. Do samego końca nie wiadomo, co i kto się kryje za zagadką, a to lubię najbardziej.

Lekki i przyjemny kryminał. Taki, który się wciąga nosem w jeden wieczór. Nie można powiedzieć, że jest nudny, a zawiłością akcji też nie grzeszy. Do samego końca nie wiadomo, co i kto się kryje za zagadką, a to lubię najbardziej.

Kinsey jest licencjonowaną prywatną detektyw- zajmuje się głównie sprawdzaniem czyjejś przeszłości, oszustwami ubezpieczeniowymi, aż do spraw rozwodowych. Osobiście jest skryta, nie lubi mówić o swej przeszłości, bo „koniec jest w każdej wersji taki sam”, ale z drugiej strony jest towarzyska, umie rozmawiać z ludźmi, wyciągać z nich pewne rzeczy. W latach 80. w Kalifornii, nie ma do dyspozycji nowoczesnych technologii- z rozmów stara się zapamiętać jak najwięcej, a szczegóły zapisuje na karteczkach, wiadomości zostawiane są na automatycznych sekretarkach telefonów stacjonarnych, a narzędziem pracy jest tylko jej samochód i maszyna do pisania. Oraz same rozmowy z ludźmi dużo jej dają- czasem pozwala, by cisza się przedłużała i czeka ciekawa czym ją zapełnią. A przesłuchiwane osoby różnie reagują, też niektórzy przestrzegają Kinsey przed kłopotami. Przy takiej sprawie trzeba mieć i tupet, i cierpliwość świętego, ale nagrodą jest odkrycie nowych faktów. Większość kryminału skupia się właśnie na takim oto śledztwie, nie ma specjalnie zawrotnie pędzącej akcji, bo rozmowy są także monotonne.

„Nigdy nie wiadomo, kiedy jakaś informacja albo przypadkowo rzucona uwaga wypełnią puste miejsce na płótnie, które kawałeczek po kawałeczku zamalowywałam”.

Z początku niechętnie przystała na prośbę przyjaciółki, by wyjaśnić zagadkę zniknięcia Violet, ponieważ w końcu minęło już ponad 30 lat, ale potem wciąga się w dochodzenie prawdy, pomimo że sprawa wygląda na beznadziejną. To rozgrzebywanie „starych brudów”- bo istnienie ryzyko, że w zniknięciu Violet maczał palce jej mąż, przez co większość ludzi bez mrugnięcia okiem udawałaby, że sprawa nie istnienie, ale córka zaginionej, chce, nie, musi wiedzieć. Bo utknęła. Chce wiedzieć, dlaczego straciła matkę, gdy była dzieckiem i jej potrzebowała.

Postać zaginionej Violet przedstawiona jest w sposób bardzo interesujący- lafirynda i flirciara, z drugiej strony ofiara przemocy ze strony męża, ale nie ukrywająca tego, piękna kobieta, nieufna i wyrafinowana- właśnie taka jest, jak „powiew świeżego powietrza”, przypominała ludziom o tym wszystkim, co pragnęli a nie mieli odwagi robić, sama pragnąca się wyrwać z tego dusznego dla niej miasteczka. Czy jej się udało, czy uciekła z kochankiem, a może została zabita? Na plus poczytuję także to, że dostajemy także retrospekcje z tamtych lat, przedstawiające wydarzenia z udziałem Violet oraz pozostałych związanych z nią osób, co daje pełniejszy obraz. W tym wypadku czytelnik góruje wiedzą nad detektyw, zna więcej faktów.

Oprócz wątku śledztwa mamy także wgląd w życie zarówno ludzi w latach 50-tych (np. kwestia, że nikt nie mieszał się do przemocy męża w stosunku do żony, bo uważano to ich za prywatną sprawę),jak i obecnie. W swym kryminale Grafton mówi o naturze ludzkiej- miłości, zazdrości, szantażach emocjonalnych, kłamstwach, wykorzystywaniu innych, pojmowaniu przyjaźni. O tym, że człowiek chce jakiegoś zakończenia, inaczej zawsze by się mogło wydarzyć coś nowego. Ale można wybrać to, w co chce się wierzyć. Także zaserwowana zostaje lekcja, że to, co jednego dnia wydaje się najważniejsze, następnego dnia staje się bezwartościowe. I na odwrót.

„Kłamanie jest jak sztuczka magiczna- trzeba skupić uwagę widza na czymś nieistotnym, żeby nie zauważył oszustwa”.

Podsumowując, „C jak cisza” jest udanym kryminałem detektywistycznym z serii Alfabet Zbrodni, którym mogę polecić osobom nie oczekującym zawrotnej akcji, ale bardziej miłośnikom dochodzenia do ukrytych sekretów sennego miasteczka, których nie zrazi pewna wkradająca się monotonia w fabułę, jednak całość pisana lekkim stylem z domieszką sarkazmu (do tego talent w opisywaniu szczegółów) plus wgląd w relacje międzyludzkie daje ciekawą lekturę.

Kinsey jest licencjonowaną prywatną detektyw- zajmuje się głównie sprawdzaniem czyjejś przeszłości, oszustwami ubezpieczeniowymi, aż do spraw rozwodowych. Osobiście jest skryta, nie lubi mówić o swej przeszłości, bo „koniec jest w każdej wersji taki sam”, ale z drugiej strony jest towarzyska, umie rozmawiać z ludźmi, wyciągać z nich pewne rzeczy. W latach 80. w Kalifornii,...

Jedna trzecia książki to akcja,a reszta- potwornie szczegółowe opisy miejsc, ludzi i czynności- nie mające z treścią wiele wspólnego. Dlatego znudziła mnie, przekartkowałam do końca, bo nie miałam już cierpliwości do dokładnego czytania! Jeśli wszystkie książki tej autorki są tak pisane, to chyba będę ją omijać.

Jedna trzecia książki to akcja,a reszta- potwornie szczegółowe opisy miejsc, ludzi i czynności- nie mające z treścią wiele wspólnego. Dlatego znudziła mnie, przekartkowałam do końca, bo nie miałam już cierpliwości do dokładnego czytania! Jeśli wszystkie książki tej autorki są tak pisane, to chyba będę ją omijać.

Spodziewałam się czegoś innego ale fabuła nie jest najgorsza.

Spodziewałam się czegoś innego ale fabuła nie jest najgorsza.

Rozwiązanie zbrodni trochę mnie zaskoczyło i czułam pewien niedosyt, że nie wszystko było wyjaśnione. Generalnie dobrze się czytało, choć ta część gorsza niż tą którą czytałam a jak alibi.

Rozwiązanie zbrodni trochę mnie zaskoczyło i czułam pewien niedosyt, że nie wszystko było wyjaśnione. Generalnie dobrze się czytało, choć ta część gorsza niż tą którą czytałam a jak alibi.