"Żelary" to opowiadania, które łączy miejsce akcji i mieszkańcy. Żelary to górska wieś, odcięta od świata. Na miejscu jest ksiądz, nauczyciel, znachorka, karczma i sklep. Wszystko tam jest. Ludzie także są - z krwi, często płynącej i twardej kości, którą czasami zły los, czasami człowiek jest w stanie złamać.

Siłą książki jest poetyka opisów przeplatająca się z "czystym" naturalizmem. Legatova nie epatuje nim jednak, nie jest on nachalnym zaskoczeniem obliczonym na efekt, nie wdziera się w jaźń i trzewia. Prozę życia, biedę mieszkańców i ich splątane losy ukazuje poprzez konstrukcję psychiczną wykreowanych postaci i dzięki bardzo własnemu stylowi pisania: bez wulgarności i dosadności, bez ozdobników i niepotrzebnych słów, z sympatią do nich-bohaterów, którą odkrywamy dopiero po wielu przeczytanych stronach. Chciałoby się zapytać, jak ona to zrobiła, że wykreowała świat tak autentyczny, niejednorodny i nieprzewidywalny, w którym pewna jest tylko śmierć? Wiedzą o niej już dzieci, wyrastające wśród chłopskiej mądrości, nierzadko pozbawionej Bożej iskierki. Ale jest też miejsce na tę dobrą mądrość ludową i filozoficzne dysputy o wyrzutach sumienia, o życiu, o Bogu, bo jest ksiądz - postać stworzona w areligijnych Czechach, która zaskakuje przemyśleniami i dobrocią. I jest mądra zielarka Lucka, która leczy i ciało, i duszę, i nikogo się nie boi. Jest Żenia nieprawdopodobnie zdolna i pracowita, o której usłyszy cały świat. Czyli wszyscy w Żelarach, bo to mikrokosmos, bo tutaj się wszystko kończy i wszystko zaczyna. I jest jeszcze wielu innych.

Dla mnie to rzecz o banalności zła, o życiu wśród natury, czasami przeciw niej. Nie wiem, czy chciałbym tam być, czy nie. Wiem tylko, że podoba mi się, że oni z Żelar, czasami pozbawieni skrupułów, czasami w dobroci swej nieprzewidywalni, tam są. Jest bowiem takie miejsce, którego nie ma na mapie - Żelary...

"Żelary" to opowiadania, które łączy miejsce akcji i mieszkańcy. Żelary to górska wieś, odcięta od świata. Na miejscu jest ksiądz, nauczyciel, znachorka, karczma i sklep. Wszystko tam jest. Ludzie także są - z krwi, często płynącej i twardej kości, którą czasami zły los, czasami człowiek jest w stanie złamać.

Siłą książki jest poetyka opisów przeplatająca się z...