Legendy o celtyckiej bogini Senarze, która była syreną a później stała się świętą są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Na niewielkiej, malowniczej wyspie Egret położonej w Karolinie Południowej znajduje się wiekowy, przepięknie zdobiony tron zwany tronem syreny. Opiekują się nim mnisi z zakonu Benedyktynów przez mieszkańców nazywanego opactwem świętego grzechu. Na tę wyspę do swojej matki przyjeżdża Jessie Sullivan. Kobieta będąca na rozstaju dróg, zagubiona i nieszczęśliwa. Wyprawa do miejsca, w którym spędziła dzieciństwo staje się także podróżą w przeszłość, do wydarzeń, o których przez lata starała się zapomnieć. To początek zmian, które niczym lawina spadają na jej barki odmieniając spojrzenie zarówno na przeszłość, jak i na przyszłość. Czy kochający mąż wesprze ją w tych trudnych chwilach? Czy siła syreniego tronu to tylko wymysł mieszkańców wyspy? Czy poukładane, stabilne życie jest jej jeszcze pisane?

Trzecie spotkanie z twórczością Sue Monk Kidd okazało się dla mnie zaskakujące, niepokojące i wręcz zniewalające. Każda książka tej autorki niesie ze sobą nowe pokłady emocji i inną, ale równie intrygującą tematykę. Jedno pozostaje niezmienne – moc przyciągania. Pisarka ma niezwykły dar snucia opowieści w taki sposób, że trudno się od niej oderwać. Tak też było i w tym przypadku, ale zacznę od początku.

Spodobał mi się od razu motyw związany z syrenim tronem, który przeplata się właściwie przez całą książkę. Sprawił, że całość osnuta jest tajemniczością i swoistym mistycyzmem. Wyspa usiana jest elementami związanymi z tym motywem. Ma on także dobre umiejscowienie w fabule.

Świat zaprezentowany w książce mimo dozy tajemniczości jest bardzo autentyczny. Z każdej strony wylewają się takie emocje, jakich ludzie często doświadczają. Z zaciekawieniem śledziłam kolejne wydarzenia podążając małymi krokami w kierunku rozwiązania zagadki. Mimo pewnych przewidywań, nie byłam w stanie jednoznacznie stwierdzić, którą drogę główna bohaterka wybierze na koniec. W trakcie lektury kolorystyki dodają malownicze opisy, początki rodzącego się uczucia oraz skrawki legend.

Fabuła dotyka z jednej strony tematyki bliskiej niejednemu czytelnikowi, z drugiej poprowadzona jest z wprawą lawirując między często zaskakującymi wątkami. Autorka zgrabnie przedstawiła emocje targające bohaterami tym samym mocno oddziałując na czytelnika. Zwraca uwagę na wiele problemów, z którymi ludzie muszą mierzyć się na co dzień: śmierć bliskiej osoby, poczucie winy, znudzenie czy brak chęci do życia. Przeplatają się różne wątki tworząc skomplikowane studium ludzkiej osobowości.

Bohaterowie przyciągają uwagę i szybko stają się bliscy niczym dobrzy znajomi. Najmocniej oddziałuje główna postać opowieści, czyli Jessie. To dojrzała kobieta będąca w stabilnym związku. Jednak w pewnym momencie coś w jej życiu pęka, czegoś zaczyna brakować a poczucie stabilizacji tylko ciąży coraz mocniej. Mimo kochającego męża u boku i córki nie potrafi odnaleźć się już w dotychczasowej roli i uzupełnić pustki oraz pragnienia serca. Gdy jej matka ulega wypadkowi, podróż do miejsca z dzieciństwa staje się też ucieczką od bieżących problemów. Jessie nie spodziewa się zupełnie, co na nią czeka. Wyprawa mająca stanowić odskocznię dostarcza nowych wydarzeń rozbijających jej serce na kawałki. Poskładanie go ponownie będzie wymagało trudnych decyzji, poświęceń oraz zmierzenia się z mrokami przeszłości.

Charakterystycznych postaci w książce nie brakuje poczynając od męża Jessie. W mojej pamięci pozostanie też na długo Kat wraz z córką Bennie, a także wyrazista Hebzibah i kobiece pikniki na plaży. Jest jeszcze jedna postać, o której nie sposób zapomnieć, lecz za dużo bym zdradziła pisząc na jej temat. Grono bohaterów jest barwne i świetnie umiejscowione w opowiadanej historii.

Książka „Opactwo świętego grzechu” spełniła moje oczekiwania i upewniła mnie tylko co do kunsztu pisarskiego autorki. To emocjonująca lektura o życiowych problemach i zakrętach. Ukazuje jak duży wpływ może mieć głęboko zakorzenione poczucie winy potrafiące przyćmić nawet największe radości. Polecam, szczególnie miłośnikom emocjonujących powieści obyczajowych, o których trudno zapomnieć.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2015/09/27/opactwo-swietego-grzechu-sue-monk-kidd/

Legendy o celtyckiej bogini Senarze, która była syreną a później stała się świętą są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Na niewielkiej, malowniczej wyspie Egret położonej w Karolinie Południowej znajduje się wiekowy, przepięknie zdobiony tron zwany tronem syreny. Opiekują się nim mnisi z zakonu Benedyktynów przez mieszkańców nazywanego opactwem świętego grzechu. Na tę...