Niepokojąco sugestywna, przepełniona biblijnymi nawiązaniami i apokryficznymi parafrazami wizja piekielnych zaświatów. Nie sposób odgadnąć wszelkich odniesień, które autor wplótł w niezwykle interesującą, choć niepozbawioną fabularnych mielizn historię. Zresztą, cytując autora: "(...) analogie można znajdować w nieskończoność. Jednak to strata czasu, bo nie da się orzec, które z nich są istotne". Wiąże się z tym, bodajże najbardziej rzucająca się w oczy wada "Miast pod skałą" - często zdaje się, że pewne idee, czy pomysły na rozwój fabuły pojawiały się w głowie pisarza znienacka, i autor uznawał je za na tyle dobre, iż nie dbał o to, by współgrały pod kątem logiki opowieści z tym, co napisał wcześniej. O ile na początku współgra to z onirycznym klimatem, to w późniejszej części historii bywa raczej irytujące. Ponadto czasem w oczy rażą dość błahe błędy językowe, typu "...wskoczył na kark, i zaczął kąsać jego kark do krwi".

Mimo wszystko, "Miasta pod skałą" to jedna z najlepszych polskich książek fantastycznych, jakie czytałem, i zdecydowanie warta uwagi, choćby ze względu na nietypową dla gatunku tematykę.

Niepokojąco sugestywna, przepełniona biblijnymi nawiązaniami i apokryficznymi parafrazami wizja piekielnych zaświatów. Nie sposób odgadnąć wszelkich odniesień, które autor wplótł w niezwykle interesującą, choć niepozbawioną fabularnych mielizn historię. Zresztą, cytując autora: "(...) analogie można znajdować w nieskończoność. Jednak to strata czasu, bo nie da się orzec,...