Jestem załamana tą książką. Po raz pierwszy od bardzo dawna nie udało mi się rozwikłać zagadki, która wszystko napędza! Muszę napisać maila do autora, w którym go poinformuję, że następnym razem powinien pisać jaśniej, bo popadłam przez niego w kompleksy, nagradzając "Makabryczną grę" prestiżowym wyróżnieniem Najbardziej Popapranej Książki Roku, którego do tej pory nie przyznałam ani razu.

Mogłabym teraz opowiedzieć historię, jak to kiedyś przeczytałam prolog, po czym książkę porzuciłam, aż nagle uznałam, że chcę ją przeczytać i z miejsca ją kupiłam. Ale po co? To takie błahe w porównaniu z porwaniem kilku osób, zamknięciu się w studio radiowym i poinformowanie całego kraju, że osoby, które odbiorą telefon złym kodem, będą mogły się czuć winne śmierci jednego z zakładników.

W akcję zostanie wmieszana również negocjatorka, która tego dnia chciała popełnić samobójstwo, ale w mieszkaniu brakowało jej coli light lemon; SEK; dowolni słuchacze radia w Berlinie. I, co się później okaże, mnóstwo nieoczekiwanych postaci oraz wydarzeń.

Książka wciągnęła mnie na cały dzień i wzbudziła ogromną tęsknotę za Berlinem. Gdy ją czytałam, miałam wrażenie, że ją doskonale znam, ponieważ niektóre rzeczy, wątki, wydarzenia zostały mi wcześniej opowiedziane. Ale to się ma nijak do tej ilości zwrotów akcji, punktów, które sprawiały, że traciłam orientację, aż w końcu poddałam się i przestałam się zastanawiać, o co tutaj tak naprawdę chodzi, tylko spokojnie czytałam. Aż do końca, gdzie okazało się, że wszystko zostało wywrócone na lewą stronę, zmięte i rozprostowane. Przysięgam, że mnie rozgryzienie tego wszystkiego przerosło. Przyznaję się. I to jest moim zdaniem najlepsza rekomendacja dla tej książki.

Nie wspominając o lekkim stylu, świetnych postaciach i samym fakcie, że to się dzieje w Berlinie!

Bardzo polecam, a sama muszę się zabrać za inne książki Fitzka, żeby się przekonać, czy to był tylko taki jego jednorazowy sukces, czy on ma po prostu coś z głową, dlatego wymyśla równie pokręcone akcje. Mam szczerą nadzieję, że to drugie.

Jestem załamana tą książką. Po raz pierwszy od bardzo dawna nie udało mi się rozwikłać zagadki, która wszystko napędza! Muszę napisać maila do autora, w którym go poinformuję, że następnym razem powinien pisać jaśniej, bo popadłam przez niego w kompleksy, nagradzając "Makabryczną grę" prestiżowym wyróżnieniem Najbardziej Popapranej Książki Roku, którego do tej pory nie...