Wiem, że czytanie Kosińskiego jest niekoszerne, niepatriotyczne i w ogóle, a sam Kosiński, to zaprzaniec, zdrajca, zboczeniec i malowany ptak co sra we własne gniazdo. No i oczywiście plagiator ale ja i tak go lubię.
"Wystarczy być" to wyjątkowa powieść z wyjątkowym bohaterem. Los to postać bez. Bez niczego. Bez nazwiska, bez imienia, bez domu, bez przeszłości i przyszłości. To człowiek, którego imiennik los umieścił w domu starego człowieka, a następnie wyrzucił kiedy ten zabrał się na tak zwany tamten świat. Los nie umie czytać i pisać, on nawet nie wie jak "to" się robi (!) Los nauczył się dwóch rzeczy. Dbać i rozumieć ogród i ogladać telewizję. Te dwie w pewnym sensie niezbyt praktyczne umiejętności pozwalają mu sprytnie poruszać się w świecie biznesu lub polityki. Jest to jedyna postać, która nie zna swojej przyszłości. Nie ma planu na następny dzień, a jedyne pytanie, które go trawi to: co będzie dalej. Zupełnie tak jakby oglądał film o samym sobie, film bez scenariusza. A ten sam się pisze, gdyż niespodziewanie zupełnie przypadkiem staje się ważną personą, doradcą, ekspertem, gwiazdą. Gdy Kosiński pisał tę powieść celebrytów jeszcze nie było. I dobrze.
To bardzo dobra powieść. Jest zabawna, błyskotliwa groteska na świat polityki. Bo oto okazuje się, że dobrze skrojony garnitur czy miła aparycja wystarczą, żeby stać się kimś. Po prostu wystarczy być.

Wiem, że czytanie Kosińskiego jest niekoszerne, niepatriotyczne i w ogóle, a sam Kosiński, to zaprzaniec, zdrajca, zboczeniec i malowany ptak co sra we własne gniazdo. No i oczywiście plagiator ale ja i tak go lubię.
"Wystarczy być" to wyjątkowa powieść z wyjątkowym bohaterem. Los to postać bez. Bez niczego. Bez nazwiska, bez imienia, bez domu, bez przeszłości i...