Książka opowiada o perypetiach pięciu kobiet, które od dwudziestu paru lat tworzą tytułowy klub książki. Poznajemy je, gdy są już w średnim wieku i muszą zmierzyć się z tym, że nie będą wiecznie młode, piękne i zdrowe. Serię niefortunnych zdarzeń rozpoczyna śmierć Toma, męża Eve. Kobieta zostaje sama z dwójką dzieci, musi znaleźć pracę i wyprowadzić się do nowego domu. Śmierć Toma zmienia też życie Annie, prawniczki Eve, która dotąd nastawiona była jedynie na karierę. Kobieta postanawia mieć dziecko, jednak droga do spełnienia marzenia jest wyboista i dotąd idealne małżeństwo kobiety i Johna zaczyna przechodzić kryzys. Doris to typowa gospodyni domowa, podporządkowana mężowi i oddana dzieciom. Mimo z pozoru ułożonego życia, nie czuje się szczęśliwa, ma kompleksy i zaczyna uświadamiać sobie, że R.J nie jest wobec niej lojalny. Natomiast Gabriella zmaga się z problemami finansowymi, gdyż jej mąż traci pracę, a ona zostaje jedynym żywicielem rodziny. Jedyną samotną w tej grupie jest Midge, która od wielu lat nie spotykała się z żadnym mężczyzną. Niespodziewanie do malarki wprowadza się jej apodyktyczna matka, a Midge zostaje zmuszona do zbudowania z nią na nowo relacji.

Jest to typowa powieść obyczajowa z masą kobiecych problemów, wątkami miłosnymi, dużą dozą dramatów, ale też pewnością, że wszystko skończy się dobrze. I oczywiście mamy tu obowiązkowo mnóstwo dobrych rad, które bohaterki dają sobie nawzajem. Nie jest to najambitniejszy sposób pisania o problemach kobiet po czterdziestce, ale myślę, że ,,Klub książki” przypadnie go gustu wszystkim czytelniczkom, które lubią czytać o życiowych dramatach takich jak zdrada, ciężka choroba czy relacje rodzinne, ale nie chcą wpaść w depresję i oczekują, że na koniec zostaną pozostawione z nadzieją. Mary Alice Monroe spełnia te pragnienia, pokazując, że to my jesteśmy kowalami własnego losu i że to kobiety są silniejszą płcią. Nie wiem, czy powieść przypadnie do gustu panom, bo w większości przedstawiane są tu kobiecie problemy i typowo damski punkt widzenia.

Oryginalnym zabiegiem jest połączenie wszystkich wątków tytułowym klubem książki. Rozmowy o lekturach są dla bohaterek wstępem do prywatnych zwierzeń, pomagają im zrozumieć, czego naprawdę chcą i o czym marzą. Jednak myślałam, że będzie on odgrywał większą rolę, w ciągu całej akcji spotkań było może trzy. Także przyjaźń między Eve, Annie, Doris, Gabrielle i Midge średnio mnie przekonała, nie czułam jej tak głęboko jak w niektórych powieściach o kobiecej przyjaźni. Pomysł autorka miała dobry, ale wykonanie nie całkowicie trafiło w moje serce, uwielbiam romanse i obyczajówki, ale tutaj czegoś zabrakło, chwilami było zbyt melodramatycznie, chwilami jak w telenoweli. To typowa amerykańska historia.

Nie można natomiast odmówić pani Monroe lekkiego pióra i talentu do wciągania w swój świat. Mimo, że miałam pewność, że na końcu czeka mnie słodki happy end, to szybko przewracałam kartki, by dowiedzieć się, co spotka główne bohaterki. Podobał mi się wątek miłosny między Eve a Paulem oraz historia Annie. Były to dwie najbardziej rozwinięte historie. Mniej miejsca autorka poświęciła Doris i Midge, natomiast Gabrielli jest bardzo mało, pod koniec stwierdziłam, że tej postaci w sumie mogłoby nie być. Żadna z bohaterek nie urzekła mnie, ale mimo to do końca im kibicowałam. Powieść zmusza do refleksji i przemyśleń, ale nie da się ukryć, że większość podanych w niej myśli jest dość schematycznych i właśnie na poziomie typowej telenoweli, w rodzaju ,,Daj dzieciom się usamodzielnić”, ,,Nie patrz na innych” czy ,,Chwytaj dzień”. Jednak czyta się to przyjemnie i bez poczucia, że jest się moralizowanym. Dla mnie wielkim plusem były cytaty na początku każdego rozdziału, może dlatego, że ogólnie kocham cytaty, co chyba widać.

,,Klub książki” nie jest dla każdego, bo na pewno nie jest to odkrywcza powieść, nie dostarcza też mocnych wrażeń. Jednak dla tych, którzy lubią się relaksować przy powieści obyczajowej i kubku herbaty, będzie to doskonała propozycja. Nie zostanie w pamięci na dłużej, ale pozwoli się odprężyć i napełni otuchą.

,, Trzeba marzyć o szczęściu trwającym wiecznie, ale żyć tak, jakby miało się skończyć w przyszłym tygodniu.”

Książka opowiada o perypetiach pięciu kobiet, które od dwudziestu paru lat tworzą tytułowy klub książki. Poznajemy je, gdy są już w średnim wieku i muszą zmierzyć się z tym, że nie będą wiecznie młode, piękne i zdrowe. Serię niefortunnych zdarzeń rozpoczyna śmierć Toma, męża Eve. Kobieta zostaje sama z dwójką dzieci, musi znaleźć pracę i wyprowadzić się do nowego domu....