Większość przeczytanych przeze mnie książek stanowi literatura piękna, jednak tylko nieliczne zasłużyły sobie na dosłowne jej miano; „Żar” Sándora Márai należy do tych właśnie wyjątków.

Stary generał otrzymuje zawiadomienie o wizycie przyjaciela, jedynego jakiego w życiu posiadał. Czekał na tę wizytę ponad czterdzieści lat - tyle minęło czasu od jego nagłego zniknięcia – i żeby pobudzić dawne wspomnienia, zleca służbie przygotowanie wszystkiego tak, jak podczas ich ostatniej wieczerzy. Czy uzyska odpowiedzi na dręczące go pytania, czy puste krzesło będzie dla nich wyrzutem i czy po tylu latach odpowiedzi będą nadal istotne?

Kolacja, na którą zostajemy zaproszeni to wyśmienita uczta słowna, której smak jeszcze długo po ostatnim kęsie pozostaje w pamięci. Muszę się przyznać, że jeszcze niczego takiego nie kosztowałem, że moje kubki smakowe nie mają zbytniego rozeznania w podobnych daniach i ciężko mi było znaleźć w swojej ocenie jakiś punkt odniesienia. Autor serwuje nam zdania wielokrotnie złożone przypominające wykwintne potrawy, które mimo nagromadzenia składników/słów zachowują czytelną kompozycję. Mistrzowsko operuje słowem oraz napięciem; atmosfera przy stole gęstnieje z każdą przewracaną kartką. Metafory wychodzące z ust generała wydają się autentyczne i na miejscu, jako że odnoszą się do posiadanego przez niego doświadczenia; żołnierskiego życia i polowań. Składają się one na rys psychologiczny człowieka twardego, w oczach innych ulubieńca bogów, stającego w jawnej opozycji do sylwetki gościa o duszy artysty. Do samego końca nie wiadomo komu współczuć. To książka o prawdziwej męskiej przyjaźni, wystawionej na ciężką próbę, w której nawet kobieta posłużyła do jej zdefiniowania.

Żyjemy w czasach, kiedy to nadużywanie słów określających wielkie wartości (przyjaźń, miłość, patriotyzm) doprowadziło do ich spłycenia, spowszednienia, a w niektórych przypadkach nawet ośmieszenia. Jestem naprawdę ciekaw ilu przyjaciół uchowałoby się po przeczytaniu tego manifestu ludziom uważającym, że posiadają ich wielu.

Większość przeczytanych przeze mnie książek stanowi literatura piękna, jednak tylko nieliczne zasłużyły sobie na dosłowne jej miano; „Żar” Sándora Márai należy do tych właśnie wyjątków.

Stary generał otrzymuje zawiadomienie o wizycie przyjaciela, jedynego jakiego w życiu posiadał. Czekał na tę wizytę ponad czterdzieści lat - tyle minęło czasu od jego nagłego zniknięcia – i...