Półwysep to marmurowe miasta Wybrzeża Mew, które są podobne do chmur z białego kamienia. To również wysokie, dzikie góry, Monti Serpillini, gdzie pasą się kozy o niepokojąco poprzecznych źrenicach i żyją smoki, znające wszystkie pragnienia ludzkich serc. A także Archipelag Purpurowej Piany, zabarwiony krwią martwych gigantów. Ale przede wszystkim Półwysep jest krainą magii i potężnych demonów — kerubów, tronów, serafów — przyzywanych przez magów z dziewięciu sfer nieba i zmienianych w niewolników. Magia — podobnie jak sztuka czytania, pisania i rachunków — jest domeną mężczyzn, gdyż aby spętać demona, należy określić jego pozycję na kopule nieba oraz wypowiedzieć zaklęcie. Wiedźmy zwabiają demony własną krwią, gdyż próby zgłębienia zakazanej wiedzy czarodziejów przez kobiety są nieodmiennie karane śmiercią. Jednak czasami magia staje się zbyt potężna, by trzymać się ludzkich reguł.

Półwysep to świat pełen piękna i niewiarygodnego okrucieństwa, świat, w którym miłość często oznacza zniewolenie, magia obraca się przeciwko swoim władcom, a wolność okazuje się jedynie złudzeniem.

Książka autorstwa Anny Brzezińskiej jest zbiorem opowiadań, których część ukazała się już wcześniej w czasopismach poświęconych tematyce fantastycznej m.in. Nowa Fantastyka i Science - Fiction. Tytułowe opowiadanie zostało uhonorowane w 2005 roku nagrodą im. Zajdla przyznawaną przez polski fandom w kategorii opowiadanie 2004. Rzecz dzieje się w pewnym uniwersum, gdzie magia jest domeną mężczyzn a kobiety, które się nią parają są uznawane za stręgi, które łatwo ulegają podszeptom demonów, które magowie niewolą dla swoich potrzeb. Bohaterkami są też w większości kobiety, które stawiły czoło mężczyznom, ale jednak w końcu były zmuszone im ulec, choć może nie zawsze do końca. Czytelnik może często czuć się zdezorientowany, bo przy okazji autorka pokazuje jak dawne wydarzenia z biegiem czasu obrastają w legendy, które kompletnie zmieniają ich pierwotny sens. Śledzimy po kolei to jak zmienia się przedstawiony świat w tej książce z pełnego potęgi i chwały magów po jego kompletny upadek. Dla niektórych to wszystko może być bardzo męczące i nużące. Dla innych może być jednak subtelną baśnią, którą będą powoli smakować w kilka zimowych popołudni szukając ucieczki od szarówki za oknem. Książka jest jednak godna polecenia choćby go przeczytania tylko dwóch-trzech opowiadań, choćby nawet tylko tytułowe opowiadanie, aby stwierdzić, czemu zostało docenione i otrzymało tak prestiżową nagrodę jak Zajdla.

http://czekoladaiksiazki.blogspot.com/

Półwysep to marmurowe miasta Wybrzeża Mew, które są podobne do chmur z białego kamienia. To również wysokie, dzikie góry, Monti Serpillini, gdzie pasą się kozy o niepokojąco poprzecznych źrenicach i żyją smoki, znające wszystkie pragnienia ludzkich serc. A także Archipelag Purpurowej Piany, zabarwiony krwią martwych gigantów. Ale przede wszystkim Półwysep jest krainą magii...