Jane Austen to jedna z najbardziej znanych angielskich pisarek. Kto nie kojarzyłby tego nazwiska i nie umiał połączyć go z tytułem „Duma i Uprzedzenie” czy postaciami takimi jak Pan Darcy, Elżebieta, Jane? Napisała również nie mniej znane książki tj. „Rozważna i Romantyczna”, „Mansfield Park”, „Emma”, „Northanger Abbey” i „Perswazje”. Bohaterami jej powieści są zazwyczaj osoby z angielskiej klasy wyższej XIX wieku. Często opisuje małżeństwo, smutki i radości z nim związane, choć sama do końca życia została starą panną.
Pierwotny tytuł brzmiał „Pierwsze wrażenia”. Jest on równie odpowiedni i tak samo jak aktualny opisuje pana Darcy’ego oraz wyobrażenia jakie mają o nim postronni obserwatorzy. Jak się okazuje, potrzeba więcej niż jednej rozmowy, by móc sprawiedliwie ocenić czyjąś osobowość.

Kiedy do Netherfield Park, położonego blisko domu państwa Bennetów, wprowadza się pan Bingley -czarujący i bogaty kawaler, pani Bennet staje się strasznie rozemocjonowana. Wybiegając myślami w przeszłość widzi w tym sposobność na doskonałe małżeństwo jednej z córek. Okazja do zapoznania się z tym gentelmanem nadarza się dość szybko. Organizowany jest bal w pobliskim miasteczku, na który Bingley przychodzi wraz ze swoimi dwiema siostrami, szwagrem oraz przyjacielem – tajemniczym panem Darcym. Marzenia pani Bennet właśnie się spełniają – Bingley wykazuje wyraźne zainteresowanie Jane, najstarszą i najładniejszą z panien Bennet. Elżbieta, nie znajduje jednak uznania w oczach Darcy'ego, który nie ma zamiaru z nią tańczyć, odmawia, obrażając urodę dziewczyny. Słysząc to, Elżbieta nie reaguje, ale też wyrabia sobie opinię o młodzieńcu jako dumnym i uprzedzonym. Darcy zraża do siebie towarzystwo, swoją obojętnością i pogardą dla innych.
„Duma i uprzedzenie” to historia nie tylko o miłości. Przedstawia nam życie angielskiej rodziny mieszkającej w Hertfordshire. Elżbieta, która żywa i inteligenta młoda kobieta. Od razu zyskała moją sympatię. To nie typ romantyczki, wręcz przeciwnie, twardo stąpa po ziemi i nie ma fałszywych złudzeń. Śmiała oraz bezpośrednia, czasem zostaje ganiona za zbyt otwarte zachowanie. Ironicznie wyśmiewa ludzkie słabości, szczególnie głupotę. Pan Darcy wydaje się być idealnym partnerem do rozmowy dla tej kobiety, gdyż, tak samo jak ona, jest inteligentny i szczery. Niezbyt wylewny, co prowadzi do wielu niedomówień oraz plotek na jego temat.
Rodzina Elżbiety, głównej bohaterki, jest bardzo ciekawa, a każdy jej członek różni się od ciebie. Ojciec to osoba inteligenta i wykształcona. Większość wolnego czasu spędza w bibliotece. Jego żona, która okazała się inna niż przypuszczał to osoba pusta i dość głupia. Jest jednak bardzo praktyczna i stara się znaleźć dobrych mężów dla pięciu córek. Można nazwać ją typową kurą domową, której jedynymi rozrywkami są plotki i intrygi. Najstarsza z sióstr, Jane, ma oprócz niewątpliwie wielkiej urody, łagodne usposobienie, a w każdym widzi przede wszystkim dobro. Trochę przerysowana i nie wzbudzająca szczególnych emocji. Młodsza Mary pozostaje w cieniu. Głównym jej zajęciem jest nauka i ćwiczenia gry na instrumentach. Kitty jest pod wpływem swojej siostry Lidii, którą próbuje naśladować. Najmłodsza dziewczyna wykorzystuje to i nie zważa na rady i nagany reszty rodziny. Typowa kokietka, której głupota irytuje nie mniej niż zachowanie pani domu.
Bohaterowie są nakreśleni wyraźnie, tak, że mamy wrażenie jakby byli naszymi znajomymi. Ułatwia to w ich ocenie, można ich polubić lub znienawidzić. Przez cały czas czytania, chciałam powiedzieć pani Benett parę słów… Co do Lidii… Nie mogę powiedzieć o niej nic dobrego. Każda z osób wzbudziła we mnie skrajne emocje, nie licząc trochę nijakich Jane i Mary.
Język jakim posługuje się autorka jest wprost bajeczny. Wyjątkowy, którego nie znajdziemy w dzisiejszych powieściach. Wiele delikatnych określeń, niespotykane porównania. Subtelne wyznania i co najpiękniejsze – niedopowiedzenia. Wszystko możemy sobie sami wyobrazić. Między postaciami nie dochodzi nawet do pocałunków. I to jest piękne! Teraz większość książek wypełnionych jest seksem, a ta pozycja tak wspaniale opisuje miłość dwojga ludzi. Styl sprawia, że zachwycamy się każdym słowem, które wyszło spod pióra autorki.
Wykorzystując niewątpliwy geniusz Jane Austen, powstaje wiele tytułów, które cieszą się dużą popularnością. Spójrzmy chociażby na „Dumę i uprzedzenie i zombi”. Autor tej książki użył niesłabnącego zainteresowania dziełami Austen, łącząc ją z tematyką zombi. Te dwa czynniki, z naciskiem na pierwszy, sprawiły, że powieść została sprzedana w ponad milionie egzemplarzy, ukazując Jane jako współautorkę tekstu. Posiłkowanie się jej nazwiskiem to, moim zdaniem, duża przesada. Wykorzystano pomysł kogoś innego, by zarobić i wybić się. Takich nowoczesnych wersji tej publikacji jest wiele, niestety.
Podsumowując, „Duma i Uprzedzenie” to niewątpliwie klasyk, który warto przeczytać. Jest to lektura dość szybka, w przeciwieństwie do niektórych cenionych powieści. Zachwyca stylem, językiem, bohaterami, fabułą – wszystkim! Pozycja, którą każdy powinien znać, ale nie z przymusu. Sama mam dziwne podejście do klasyków i starszych książek. Cały czas mam je w planach na przyszłość, która jednak nigdy nie nadchodzi. Nie wiem dlaczego. Nie chodzi o dostępność, bo wiele z tych pozycji mam w domu. Potrzebuję po prostu zachęty, by wziąć je w swoje ręce i zacząć. Zachęcam wszystkich niepewnych czy warto sięgnąć po tę książkę. Zdecydowanie. Nawet jeśli widzieliście adaptacje filmowe, nie są w stanie oddać klimatu, w który autorka tak umiejętnie nas wprowadza.
Genialna pod każdym względem powieść. Pozytywnie zaskoczyła mnie i pewnie wielu innych czytelników.

Jane Austen to jedna z najbardziej znanych angielskich pisarek. Kto nie kojarzyłby tego nazwiska i nie umiał połączyć go z tytułem „Duma i Uprzedzenie” czy postaciami takimi jak Pan Darcy, Elżebieta, Jane? Napisała również nie mniej znane książki tj. „Rozważna i Romantyczna”, „Mansfield Park”, „Emma”, „Northanger Abbey” i „Perswazje”. Bohaterami jej powieści są zazwyczaj...