Tytuł „niesformatowani“ wbrew pozorom nie odnosi się do bohaterów książki jako ludzi wyjątkowych czy wybitnych, ani nawet „innych“. Autorka, rozmawiając z tymi, których kulturowy dorobek kształtuje wrażliwość kolejnych pokoleń odbiorców i uczestników kultury, pokazuje ich wysiłek, ciągły trud formowania, właśnie formatowania siebie (i ucieczki od stagnacji odnalezienia formy jedynej i ostatecznej) – także poprzez ekspresję sceniczną, pisarską. Ekspresję, która, sięgając po wzorce zastane, wypracowuje nowe, to, co jest znakiem każdej drogi osobowego rozwoju, formatowania tożsamości nie-do-sformatowania.

Swoją książką Katarzyna Bielas, laureatka tegorocznego Hiacynta, nagrody Fundacji Równości, zaprasza do dwudziestu rozmów z ludźmi, z którymi nie trzeba się zgadzać, identyfikować, co więcej – których wcale nie trzeba lubić. Ale dzięki rozmowom z którymi można spojrzeć inaczej na świat.

(Ewa Tomaszewicz, nr 9)

Tytuł „niesformatowani“ wbrew pozorom nie odnosi się do bohaterów książki jako ludzi wyjątkowych czy wybitnych, ani nawet „innych“. Autorka, rozmawiając z tymi, których kulturowy dorobek kształtuje wrażliwość kolejnych pokoleń odbiorców i uczestników kultury, pokazuje ich wysiłek, ciągły trud formowania, właśnie formatowania siebie (i ucieczki od stagnacji odnalezienia...