Bezcenne spostrzeżenia dotyczące kondycji współczesnego świata opakowane w dobry humor, żart ironię i groteskę. Tak, tak – to znowu Pratchett. Tym razem „Piekło pocztowe”.

Genialny oszust, Moist von Lipwig zostaje powieszony na oczach tłumu. Po sprytnie dokonanej „egzekucji” ożywa jednak w gabinecie lorda Vetinariego, aby przyjąć propozycję nie do odrzucenia – ma objąć stanowisko Poczmistrza i odbudować zrujnowany Urząd Pocztowy w Ankh – Morpork. Zadanie zdaje się być nie do wykonania, ale czegóż nie dokona cudownie ocalony szalbierz, zwłaszcza gdy chce zaimponować pewnej pięknej damie?

Od dawna jestem wierną czytelniczką Pratchetta i tylko nieliczne pozycje ze Świata Dysku nie całkiem przypadły mi do gustu, pozostałe uważam za genialne, ale mimo tego sięgając po „Piekło pocztowe” nie spodziewałam się, że dostanę taką perełkę i to w momencie, gdy wydawało mi się, iż już nic nowego do opisywanego świata dodać się nie da.

Bezcenne spostrzeżenia dotyczące kondycji współczesnego świata opakowane w dobry humor, żart ironię i groteskę. Tak, tak – to znowu Pratchett. Tym razem „Piekło pocztowe”.

Genialny oszust, Moist von Lipwig zostaje powieszony na oczach tłumu. Po sprytnie dokonanej „egzekucji” ożywa jednak w gabinecie lorda Vetinariego, aby przyjąć propozycję nie do odrzucenia – ma objąć...