Takiego pawia zobaczyć to naprawdę fart! Już drugi raz miałam z nim przyjemność. A pierwszą okazję miałam parę lat temu. Wypożyczyłam wtedy tę książkę z biblioteki i czytałam na głos mojej mamie, która miała kłopoty z samodzielnym czytaniem po operacji oka. Obie byłyśmy zafascynowane, choć między mną a mamą jest 36 lat różnicy. Bo tu nie tylko treść jest ważna. Niezwykła forma tej opowieści wbija dosłownie w siedzenie. Czytasz, recytujesz, prawie śpiewasz, śmiejesz się i płaczesz jednocześnie. Cieszę się, że czytałam na głos, bo dzięki temu odkryłam jej niezwykły rytm i wpadłam niemalże w trans. Jeśli jakaś książka potrafi to sprawić i wprawić człowieka w taki stan, to godna jest i Nike i wielu innych nagród. Tym razem też czytałam głośno i miałam niezwykłą frajdę. Ten wykoślawiony język, stanowiący swoistą nowomowę, i nawet te przekleństwa i bluzgi, to właśnie są te fragmenty pawiego ogona we wszystkich kolorach tęczy. W treści tego żołądka przeważają jednak ciemne barwy. To coś jak "Dzień świra" Marka Koterskiego. Niby się śmiejesz do rozpuku, bo co ci przyjdzie z tego, że będziesz płakać...? To taka smutna i gorzka historia z życia wzięta, podana w dość zabawnej formie. Majstersztyk. Żeby odkryć czym jest "Paw", to właściwie wystarczy przeczytać kilka zdań zamieszczonych na tylnej okładce. Można je nawet zadeklamować zachwyciwszy się niezwykłą formą i jednocześnie prostotą mowy. I zafrasować się od razu wyrazistością tych słów i przenikliwością spojrzenia na otaczającą rzeczywistość. Całość jest jest uporządkowana i ujęta w dość fikuśną ramę, ale każde zdanie z tej książki zdaje się odtwarzać masowy bełkot, który codziennie do nas trafia. I chyba wiem jak podsumowałby to pan Marek: Jak MC Doris puści pawia to nie ma ..... we wsi!

Takiego pawia zobaczyć to naprawdę fart! Już drugi raz miałam z nim przyjemność. A pierwszą okazję miałam parę lat temu. Wypożyczyłam wtedy tę książkę z biblioteki i czytałam na głos mojej mamie, która miała kłopoty z samodzielnym czytaniem po operacji oka. Obie byłyśmy zafascynowane, choć między mną a mamą jest 36 lat różnicy. Bo tu nie tylko treść jest ważna. Niezwykła...