Niesamowita książka, której nigdy nie zapomnę. Wraca ona do mnie w najmniej spodziewanych momentach, bo jest tak naprawdę... o naszym życiu. To nie tylko antyutopia czy przerażająca wizja bezdusznego świata, którego (na szczęście) nigdy nie doświadczymy (wierzę, że ludzie nie są jednak aż tak potworni), ale wizja po prostu życia i jego skończoności, nieuchronnego przemijania, a jest w niej wszystko - przyjaźń, miłość, zazdrość, wybaczenie, samotność, utrata i ...szczęście. I w tym wszystkim nie ma cienia nadziei na "odroczenie" (jeżeli słowo "deferral" jest tak przetłumaczone, bo czytałam wersję oryginalną), bo wszyscy w końcu przecież będziemy "dawcami", gdy nasze ciała odmóią posłuszeństwa. I dlatego musimy pilnować naszego życia, tego co nam dane i przeżyć je jak najlepiej.
Widziałam też film na podstawie powieści - polecam, jest niezły. I kończy się zdaniem, którego nie ma w książce, ale jest dobrą jej interpretacją - "czyż nasze życie naprawdę było gorsze od życia 'normalnych' ludzi?".
Bardzo bardzo polecam!

Niesamowita książka, której nigdy nie zapomnę. Wraca ona do mnie w najmniej spodziewanych momentach, bo jest tak naprawdę... o naszym życiu. To nie tylko antyutopia czy przerażająca wizja bezdusznego świata, którego (na szczęście) nigdy nie doświadczymy (wierzę, że ludzie nie są jednak aż tak potworni), ale wizja po prostu życia i jego skończoności, nieuchronnego...