Kiedy przeczytałam opis „Proroctwa sióstr” myślałam, że trochę to potrwa zanim książka rozkręci się na dobre. Jednak już pierwsze zdania powieści pokazują, że akcja zaczyna się od samego początku, nie ma do niej żadnego zbędnego wstępu, którego się spodziewałam.
Główna bohaterka, Lia, straciła właśnie w tajemniczych okolicznościach ojca. Jego odejście doprowadziło do osierocenia trójki rodzeństwa, gdyż ich matka zmarła już kilka lat wcześniej, a jej śmierć wciąż pozostaje zagadką.
Bohaterka zdaje sobie sprawę z tego, że nie wszystko jest w porządku, a uczucie to potęguje się, kiedy wkoło niej dochodzi do tajemniczych zdarzeń – na jej nadgarstku pojawia się znamię o dziwnym kształcie, odnajduje ukrywaną przez jej ojca księgę, w której to zapisana jest mroczna, niezrozumiała jeszcze dla niej przepowiednia. Jakby tego było mało, jej siostra bliźniaczka - Alice, zachowuje się ostatnimi czasy co najmniej dziwnie.
Proroctwo zapisane w księdze ojca jest zupełnie niezrozumiałe nie tylko dla Lii, ale także dla czytelnika. Jednak w miarę czytania tej wciągającej powieści, odkrywa on wraz z główną bohaterką i jej dwiema nowymi przyjaciółkami o co tak naprawdę chodzi w proroctwie. Odkrycia te są jednak coraz to bardziej przerażające i budzą lęk nie tylko Lii i jej przyjaciółek, ale także samego czytelnika. Okazuje się bowiem, że każda z nich odgrywa jakąś rolę w przerażającym proroctwie i to nie do końca taką, jakiej można się było spodziewać. A skutki spełnienia przepowiedni będą naprawdę fatalne dla całej ludzkości.
Grozę budzi także zachowanie Alice, która mimo że jest siostrą Lii, kompletnie nie liczy się z jej uczuciami, tak jak i z resztą rodziny. Aby zdobyć przewagę nad rosnącą w siłę siostrą, Lia musi jak najszybciej odnaleźć się w swojej nowej roli, mimo iż zmusza ją to do wielu poświęceń, na które nie jest jeszcze gotowa.
Akcja „Proroctwa sióstr” dzieje się pod koniec XIX wieku w miejscowości położonej niedaleko Nowego Yorku. Nadaje to powieści pewien specyficzny klimat, który został w świetny sposób stworzony przez autorkę, Michelle Zink. W recenzjach z tyłu książki możemy przeczytać opinię Tamory Pierce - „Historia w klimacie gothic” i naprawdę trudno się z tym nie zgodzić. Birchwood Manor, czyli siedziba rodziny Mithorpe’ów i jej otoczenie, miasto i wszystkie odwiedzane przez Lię miejsca, opisywane są w specyficzny sposób – można je sobie doskonale wyobrazić, a wyobrażenia te z pewnością są w stanie obudzić lęk. Warto też wspomnieć o niesamowitych opisach przyrody – są one zwięzłe, a jednak bardzo dobrze oddają ponurą i niepokojącą atmosferę, która panuje w powieści. Nie można też pominąć Pozaświatów, czyli miejsca, w którym dochodzi do wielu istotnych wydarzeń powieści i które, jak sama nazwa wskazuje, nie należy do normalnego świata.
Wszystkie tajemnicze wydarzenia opisywane są z punktu widzenia Lii, którą naprawdę trudno nie polubić. Nie pisze o sobie jak o kimś, kto nie potrafi niczego zrobić ani o kimś, kto potrafi wszystko. Jej charakter poznajemy właściwie w miarę czytania i okazuje się, że jest to osoba mądra, rozważna, troskliwa, a przede wszystkim bardzo odważna. Widać, że dojrzewa w tym krótkim okresie czasu po śmierci ojca opisanym pierwszej części trylogii.
Inni bohaterowie powieści – Sonia, Luisa, Alice, James, Henry, ciotka Virginia, a nawet postaci poboczne, takie jak Edmund, Madame Berrier czy też Alastair Wigan opisane są bardzo dokładnie, dzięki czemu możemy sobie wyrobić zdanie o każdym z nich. A co do wspomnianego przeze mnie wyżej Jamesa… Od razu go polubiłam i nie wyobrażam sobie tej książki bez niego. Wątek miłosny nie przewija się tutaj co prawda zbyt często, ale jest to właściwie zaletą książki, bo dzięki temu nie czujemy przesytu, a momenty między Jamesem a Lią są naprawdę magiczne. Poza tym, autorka pokazała, że wzięła też pod uwagę mentalność ludzi XIX wieku, co tylko podkreśla to, że powieść jest naprawdę dopracowana.
Nie można też nie wspomnieć o świetnym wydaniu książki, bo sam jej wygląd – okładka, ornamenty na kolejnych stronach, tworzą gotycki klimat, który potęguje się jeszcze w miarę czytania. Nie ma też co narzekać na polskie tłumaczenie, choć czasami język w dialogach nie jest tak staroświecki, jak powinien być.
Zacytowałam wcześniej fragment recenzji Tamory Pierce, znajdujący się na tyle książki, więc może go do kończę, bo z tą częścią też się zgadzam „Historia w klimacie gothic, od której po prostu nie sposób się oderwać”. Faktycznie, ja prawie wcale nie mogłam się oderwać – kiedy tylko wzięłam książkę do ręki, czytałam, czytałam i czytałam, czując coraz to silniejszy strach. I nie był on spowodowany tylko wydarzeniami opisanymi w książce, ale także tym, że nie wiem, jak niby wytrzymam do czasu wydania drugiej części xD.
Polecam!

Kiedy przeczytałam opis „Proroctwa sióstr” myślałam, że trochę to potrwa zanim książka rozkręci się na dobre. Jednak już pierwsze zdania powieści pokazują, że akcja zaczyna się od samego początku, nie ma do niej żadnego zbędnego wstępu, którego się spodziewałam.
Główna bohaterka, Lia, straciła właśnie w tajemniczych okolicznościach ojca. Jego odejście doprowadziło do...