Po przeczytaniu drugiego tomu sagi Millenium było dla mnie oczywiste, że autor postawił sobie dosyć wysoką poprzeczkę. Od każdej kontynuacji oczekuje się bowiem, że będzie lepsza od swojej poprzedniczki. Można sobie jedynie wyobrazić jak bardzo mile się zaskoczyłem czytając ostatni tom trylogii szwedzkiego pisarza i jak wiele radości przyniosła mi lektura. Muszę przyznać, że nie rozumiem negatywnych opinii na temat tej książki, które można przeczytać poniżej. Trzeci tom historii Lisbeth Salander posiada w mojej opinii to, co powinna zawierać każda dobra powieść sensacyjno-kryminalna: mamy tu wyrazistych protagonistów, aferę rządową i spisek na najwyższym szczeblu państwowym, mamy zbrodnie i trzymający w napięciu proces sadowy. Wreszcie the last but not least (proszę wybaczyć angielskie wtrącenie, ale niewątpliwie pasuje ono do stylistyki całej powieści;) mamy cudownie napisane dwie ostatnie strony epilogu, które w symboliczny sposób zespalają rozpoczęcie i zakończenie historii Lisbeth Salander i Mikaela Blomkvista. Niezwykle przyjemna nagroda za przeczytanie całości. Polecam każdemu.

Po przeczytaniu drugiego tomu sagi Millenium było dla mnie oczywiste, że autor postawił sobie dosyć wysoką poprzeczkę. Od każdej kontynuacji oczekuje się bowiem, że będzie lepsza od swojej poprzedniczki. Można sobie jedynie wyobrazić jak bardzo mile się zaskoczyłem czytając ostatni tom trylogii szwedzkiego pisarza i jak wiele radości przyniosła mi lektura. Muszę przyznać,...