Czy można mieć szczęście w nieszczęściu? Można, dobrym przykładem jest moja osoba, która zakupiła ową książkę w antykwariacie za niecałe 16 zł, wychodzi na to, że miałem szczęście bo gdybym wydał za nią pełną cenę szalałbym ze złości. Jak wiadomo nie powinno się oceniać książki po okładce, nie zmienia to faktu, że ciężko ocenić jej wartość trzymając ją w ręku i zastanawiając się nad zakupem, mając do dyspozycji jedynie opis na tyle książki, a ten jakże wprowadza w błąd... Choć ciężko dać wiarę, ale pierwsza oznaka, że mogłem popełnić błąd pojawiła się już w pierwszym opowiadaniu:
1) Humoresca nocturna - pierwsze opowiadanie, na szczęście mające 4 strony. Pełne amerykańskich powiedzonek i humoru tak wybitnego, że aż żałosnego, który nie ubawiłby mnie nawet za czasów podstawówki gdy byłem małym podrostkiem. A podmiotem mówiącym nie jest duch, lecz kac. Tak, kac nawiedza biednego mężczyznę, przerażające...
2) Themooniada, czyli cztery dni we Wspanialewie Górnym - Pierwszy duch! Szkoda tylko, że tutaj ważniejszymi wątkami jest pani sekretarka pracująca na rurze i... seks z androidem? Być może opowiadanie to kipi nieodkrytym geniuszem, który umiejscawia autorkę na równi z Mickiewiczem i Słowackim, ale niestety nie uważałem na Analizie dzieła literackiego i jego sens mi się ulotnił. Nie wykluczam jednak pisania pod wpływem środków wyskokowych.
3) Leśniczówka "Zadupie" - tytuł właściwie dużo nam mówi o tym opowiadaniu. Są duchy, szkoda tylko, że klimat, treść i jakość tego opowiadania nie zostały przelane na papier przez autora bo utknęły w miejscu skąd wzięła swoją nazwę leśniczówka (wystarczy wymazać "za").
4) Howling success - Ponownie mamy duchy, ale opowiadanie jest tak marne, że na drugi dzień po przeczytaniu nie pamiętałem nawet o czym było patrząc na spis treści. A to bynajmniej nie jest oznaką dobrego dzieła literackiego.
5) Duchy - opowiastka o człowieku chorym psychicznie, słabe, tak słabe, że podzieliło los Howling success i wyleciało mi z głowy na drugi dzień. Nie wiem czemu to opowiadanie znalazło się w tej antologii.
6) Nawiedziny - duch dziewicy w burdelu! Musi być śmiesznie prawda? Jednak nie za bardzo, raz czy dwa kąciki ust uniosły mi się do góry, ale to było maksimum mojej reakcji. Na szczęście autorka nie przesadziła i nie dobiła do poziomu żenady pierwszego opowiadania pod względem humoru.
7) Chcesz się zabawić? - Formułę tego opowiadania widziałem już co najmniej piętnaście razy. King zrobił to lepiej bo tam przynajmniej były duchy zmarłych gwiazd rockowych, tutaj mamy różnego rodzaju pogańskie bóstwa i Lilith, nie ma nic wspólnego z duchami, kompletnie nie straszne i kompletny banał.
8) Shade - I znów nie ma ducha, co mamy? Wiedźmę, szamana i wampira. Tego opowiadania nie uratowało nawet moje zamiłowanie do wampiryzmu. Całość wygląda jak projekt pisany przez kogoś z przełomu podstawówki i gimnazjum. Nic nie trzyma się kupy, wszystko pisane po łebkach. Mój profesor by mnie wyśmiał gdybym położył je na jego biurku.
9) Legenda domu na wzgórzu - samoświadomy dom, nic o duchach. Nudne, kompletnie nie straszne, humoru też nie uświadczymy. NUDA
10) Dom nad przepaścią - Boginie mórz i dom, który zmienia się w wieloryba. Nie muszę mówić nic więcej.
11) Dom - jedyne dobre opowiadanie w całej tej książce. Pomysł jest dobry, ale całość ma problemy techniczne, które niewątpliwie wynikają z krótkiej formy. Szkoda, że nie przerodziło się ono w książkę, z pewnością bym kupił. Zaznaczam jedynie, że opowiadanie nie jest jednak straszne.
12) Do głębi serca - Miłośnikom gier Fallout niewątpliwie się spodoba, ja nie widzę w tym nic strasznego, duchów też nie ma i nie rozumiem czemu to opowiadanie w ogóle się tutaj pojawiło.
13) Zapach prawdziwych róż - ponownie choroba psychiczna, brak duchów, próba szokującego zakończenia i... tyle. Przeciętne, motyw widziałem już wielokrotnie, nic specjalnego.
Podsumowując, nie polecam tej książki. Nie uświadczymy tutaj ani jednego strasznego opowiadania (ani śmiesznego). Całość przypomina raczej coś skleconego na szybkiego pod luźnym tematem "Nawiedzeń" i wydanego by zapchać miejsce wydawnicze. Kupować jedynie w antykwariatach.

Czy można mieć szczęście w nieszczęściu? Można, dobrym przykładem jest moja osoba, która zakupiła ową książkę w antykwariacie za niecałe 16 zł, wychodzi na to, że miałem szczęście bo gdybym wydał za nią pełną cenę szalałbym ze złości. Jak wiadomo nie powinno się oceniać książki po okładce, nie zmienia to faktu, że ciężko ocenić jej wartość trzymając ją w ręku i...