Chciałem przeczytać Sztorm Stulecia, ale niestety dawniejsze wydanie nie mogłem znaleźć w żadnej bibliotece. Minęło trochę czasu i dowiedziałem się o powtórnym wydaniu poszukiwanej przez ze mnie powieści grozy, która mnie zaciekawiła. Przy wizycie w bibliotece natknąłem się na nią i nie wahając się ani chwili sięgnąłem po nią spodziewając się powieści, a tutaj czekała mnie niespodzianka, bo dostałem gotowy scenariusz filmu napisany przez mojego ulubionego autora grozy. Miałem pewne obawy wobec niej i nie wiedziałem czego spodziewać się. Pomimo tego sięgnąłem po nią, aby przenieś się w świat opowieści snutej przez autora.
Na małej wyspie Little Tall u wybrzeży Maine mieszkańcy przygotowują się do przetrwania załamania pogody i nadciągającej burzy nazywanej sztormem stulecia. Wraz z rozpoczęciem opadów śniegu pojawia się tajemniczy nieznajomy, który pozbawia życia najstarszą mieszkankę i zostaje aresztowany. Jest to dopiero początek koszmaru czekający mieszkańców małej wyspy. Będą musieli przeżyć nie tylko sztorm, ale również odkryć kim jest nieznajomy i co kryje się za słowami "Dajcie mi to, czego chcę, a odejdę".
Wybranie miejsca akcji na małej wysepce w pobliżu wybrzeża Maine było jak zwykle dobrym posunięciem. King swoje powieści najczęściej osadza w małych społecznościach, w które wkrada się coś groźnego i następują pełne grozy zdarzenia. Autorowi udało odmalować obraz zamkniętej społeczności, gdzie nawzajem każdy zna się ze sobą. Dlatego plotki czy informacje rozchodzą się szybko pośród mieszkańców i trudno utrzymać coś w sekrecie. Poznajemy relacje łączące poszczególne postacie nie pozbawione niechęci, nienawiści i przyjaźni. Wzbudzające emocje podczas czytania. Historia rozpoczyna się zwyczajnie, ale coś już wisi w powietrzu, nadciąga na małą wyspę, coś strasznego i niepokojącego. Takie odczucie towarzyszą czytelnikowi od samego początku. Pojawienie się nieznajomego nie zwiastuje niczego i dopiero dużo później klimat zaczyna się zagęszczać. Dziwne zdarzenia na wyspie, wytwarzający wokół siebie strach przybysz i szalejąca burza tylko pogłębiają coraz bardziej atmosferę grozy. Odcięci mieszkańcy od wszelkiej pomocy z zewnątrz starają się przetrzymać nadciągającą burzę wszelkimi sposobami, pozostawieni na pastwę żywiołu i wzbudzającego niepokój aresztanta. Kolejną rzeczą jest pytanie o poświęcenie dla dobra innych swojego dziecka w celu uchronienia pozostałych przed okrutnym losem. Jakie konsekwencje to niesie ze sobą i czy warto to zrobić. Pan King jak nikt inny potrafi postawić niewygodne pytania dotyczące poświęcenia, smutku i straty jak dzieje się w tym przypadku.
Autor stworzył całą gammę postaci zasiedlające kartki książki, które wypadły ciekawie i można było się nimi zainteresować. Nie brakuje w nich antypatycznej osoby burmistrza, dobre wrażenie robi Mike i pozostali. Jednych po prostu można polubić, innym współczuć zaistniałej sytuacji, a jeszcze inni wywołują negatywne emocje podczas czytania. Bałem się, że dostanę postacie papierowe i nie przekonywujące. Takie przeświadczenie to był błąd. Autor postarał się pomimo takiego prowadzenia akcji książki, na kreacje bohaterów historii w sposób ciekawy i wzbudzają podczas czytania różne emocje związane ze swoim zachowaniem. Na pewno nie można odmówić lekkości przy tworzeniu sylwetek osób na potrzeby książek jaką ma King. Postać czarnego charakteru przez cały czas robi przerażające wrażenie i nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Wypadł tak jak oczekiwałem i wzbudzał strach nie tylko pośród mieszkańców. Dostałem dobrze nakreślone i posiadające głębie postacie. Nawet relacje łączące bohaterów wypadają nad wyraz ciekawie i są emocjonujące. Jeżeli chodzi o dialogi też nie są złe i wypadają dobrze.
Sztorm Stulecia jest scenariuszem napisanym przez autora na potrzeby filmu i wydanym jako książka. Jak wspominałem bałem się takiej formy opowiadania, bo byłem ciekawy jak wypadnie, ale z drugiej strony mogłem dostać nie straszną historie, którą oczywiście czyta się świetnie, lecz nie wywołuje emocji. Nawet podczas czytania Sztormu Stulecia nie przeszkadzało mi ani trochę narracja i rozłożenie na poszczególne sceny postępujące po sobie. Jednak King to mistrz opowieści i nawet tutaj mimo wszystko widać jego możliwości, bo w strasznych momentach można poczuć strach, a tło obyczajowe zostało nakreślone świetnie. Tak jakby się samemu było na tej wyspie pośród mieszkańców, poczuć smak nadciągającego kataklizmu, a obok stał Linoge czyhający jak Pennywise z To na czytelnika, aby go dopaść. Może to za sprawa takiej formy opowiadania jakim jest scenariusz, gdzie czytający w skupieniu śledzi poszczególne zdarzenia i zostaje wciągnięty wir przygód i czyhających niebezpieczeństw. Podobało mi się w tym wszystkim, że znalazło się miejsce na nawiązania do różnych napisanych przez autora książek. Taka mała rzecz, a mnie ucieszyła. Jeżeli chodzi o mankamenty to czasami w natłoku poszczególnych mniejszych scen zaczynających rozdział można pogubić się ze względu na przeskakiwanie z jednego miejsca na drugie.
Sztorm Stulecia posiada akcję nie zatrzymującą się ani na chwilę i postępujące po sobie wydarzenia, niekiedy przerażające i przykuwające uwagę pomimo stylu w jakim została napisana książka. Oczywiście historia pewnie wypadłaby trochę lepiej, gdy to była powieść, a nie scenariusz, lecz nawet w tym przypadku potrafi trzymać w napięciu przez cały czas. Śledząc poszczególne sceny trzeba być uważnym, aby nie pogubić się i podzielenie na tak zwane najazdy kamerą powodowało, że miałem wrażenie, jak bym miał do czynienia z filmem, co mi akurat odpowiadało podczas czytania. Budowanie atmosfery grozy zaczyna się od samego początku i też miałem obawy pod tym względem, że nie uświadczymy jej lub będzie tylko w znikomej ilości, lecz jako scenariusz historia nie zawiodła mnie podczas lektury. Nie tylko otrzymałem wciągającą opowieść, ale atmosfera grozy nie zanikała aż do zakończenia. Nawet w drugiej części książki, gdy wszystko wydaje się oczywiste i można przypuszczać jak skończy się, to autor potrafił mnie w pewnym momencie zaskoczyć podczas lektury. Finał pasujący jak najbardziej do historii.
Czekałem długo na sięgnięcie po Sztorm Stulecia nie wiedząc czego spodziewać się, ale zostałem mile zaskoczony. Pomimo, że zamiast powieści dostałem scenariusz filmowy to King potrafił wycisnąć z historii sporo. Stworzyć ciekawą i przerażającą opowieść trzymającą w napięciu, ze znakomitym klimatem osaczenia i grozy. Jestem bardzo zadowolony z sięgnięcia po Sztorm Stulecia i uważam, ze było warto tyle czekać i w końcu przeczytać, bo spełniła moje oczekiwania jakie miałem wobec niej. . Dostałem pomimo obaw bardzo dobrą książkę grozy z mroźnym klimatem i trzymającą w napięciu. Na pewno kiedyś do niej wrócę i znów przeczytam. Chętnie zaznajomię się z filmową odsłoną Sztormu Stulecia jeśli będę miał kiedyś okazje. Cieszę się z przeczytania kolejnej książki mojego ulubionego autora grozy, która zapewniła mi straszną lekturę, miłe chwile przy niej i wciągającą historie.
Polecam.

Chciałem przeczytać Sztorm Stulecia, ale niestety dawniejsze wydanie nie mogłem znaleźć w żadnej bibliotece. Minęło trochę czasu i dowiedziałem się o powtórnym wydaniu poszukiwanej przez ze mnie powieści grozy, która mnie zaciekawiła. Przy wizycie w bibliotece natknąłem się na nią i nie wahając się ani chwili sięgnąłem po nią spodziewając się powieści, a tutaj czekała mnie...