To jeden z najbardziej udanych zbiorów mistrza z 1990r. W drugiej części znajdują się kolejne dwie minipoowieści: „Biblioteczny policjant” (228 str.) i „Pies z aparatu” (191 str.), w wydaniu z serii Kolekcji Mistrza Grozy z 2018r. Tom 45, przełożone przez D. Górską i A. Szulca.

Pierwsza historia „Biblioteczny policjant” to przerażająca, przeokropna i straszna opowieść grozy, poruszająca treści, o których nie chce się ani czytać ani wiedzieć, m.in. traktuje o uzależnieniu i pedofilii. Jest tak makabryczna, miejscami aż paraliżująca, że pragniemy aby jak najszybciej się skończyła, ale czytamy dalej w napięciu, mając nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Nowela bardzo metaforyczna, a BIBLIOTECZNY POLICJANT to…, no cóż dla każdego to inne STRASZYDŁO. „Stwór” schowany i celowo zapomniany w najdalszych zakamarkach naszego mózgu, świadomie wypierany. Nie chcemy aby wrócił, gdyż … „(…) Nie mogę żyć w takim strachu. Jeśli to dłużej potrwa, odkręcę gaz. Włożę głowę do piecyka i okręcę gaz. Nie dlatego, że się go boję... tego człowieka czy stwora. Chodzi o to, co czuje umysł, jak wrzeszczy, kiedy wszystko, w co wierzył, zaczyna się sypać”. Jest to jedna z opowieści Kinga, w której autor sprawdza naszą wytrzymałość na demoniczne sceny i opisy zdarzeń, a po przeczytaniu jego kilkudziesięciu książek wiem co piszę. Ocena historii 10/10.

Druga historia „Pies z aparatu” to najsłabsza opowieść z całego zbioru, którą oceniam na 6 pkt. Fabuła rodem z science fiction, dość nudnawa, nie wzbudzająca ani większego zainteresowania, ani strachu. Myślę, ze zepsuła troszkę wartość całego zbioru. Opowiada o aparacie typu Polaroid Sun 660, który robi nierealistyczne zdjęcia stwora-PSA, który chce się z niego wydostać, bez względu kto i gdzie naciska migawkę aparatu. Czy mu się to udało?.... Autor nie kończy definitywnie tej historii. Akcja, która wolno się tu toczy, wręcz „wybucha” na ostatnich stronach. Jak to w zwyczaju ma mistrz King, w każdej napisanej przez siebie historii zmusza nas do refleksji. Tym razem przypomina czytelnikowi czym może się skończyć pycha i chciwość.

Powieść „Cztery po północy” część 2 to książka przeznaczona dla osób o mocnych nerwach i fanów horrorów. Gorąco polecam!

To jeden z najbardziej udanych zbiorów mistrza z 1990r. W drugiej części znajdują się kolejne dwie minipoowieści: „Biblioteczny policjant” (228 str.) i „Pies z aparatu” (191 str.), w wydaniu z serii Kolekcji Mistrza Grozy z 2018r. Tom 45, przełożone przez D. Górską i A. Szulca.

Pierwsza historia „Biblioteczny policjant” to przerażająca, przeokropna i straszna opowieść...