Rozczarowała mnie ta publikacja. Nie wiem czy problem leżał po stronie autorki, czy wydawcy, ale irytujące są częste błędy językowe i stylistyczne oraz omyłki w datach. Katorgą był czytanie fragmentów dotyczących obu wojen światowych, gdzie urządzono prawdziwą wyliczankę bitew, nie zaopatrując czytelnika w choćby prostą mapę. Zupełnie niezrozumiałe było dla mnie pominięcie wątku sportu rumuńskiego (który został opisany na połowie strony).
Mocną stroną książki jest jedynie fragment dotyczący rządów Nicolae Ceausescu.

Rozczarowała mnie ta publikacja. Nie wiem czy problem leżał po stronie autorki, czy wydawcy, ale irytujące są częste błędy językowe i stylistyczne oraz omyłki w datach. Katorgą był czytanie fragmentów dotyczących obu wojen światowych, gdzie urządzono prawdziwą wyliczankę bitew, nie zaopatrując czytelnika w choćby prostą mapę. Zupełnie niezrozumiałe było dla mnie pominięcie...

Drugą książkę z serii "Historia państw świata w XX wieku" oceniam nieco niżej od pierwszej, którą były "Węgry" Jerzego Kochanowskiego. Chociaż lubię bardziej szczegółowe opisy historiograficzne, to nie odniosłem wrażenia, że praca Małgorzaty Willaume cechuje się większą szczegółowością niż monografia o Węgrzech, choć objętość ma większą. Z pewnością w odniesieniu do XX wieku jest to praca lepsza niż stara już "Historia Rumunii" Juliusza Demela, która powstała w epoce niesprzyjającej uczciwemu historycznemu spojrzeniu na XX-wieczne losy państw tej części Europy. Odniosłem jednak wrażenie, że w opisie dziejów Rumunii po 1965 Autorka nadmiernie skupiła się na postaci Ceausescu i jego działaniach za mało miejsca poświęcając innym aspektom. Oprócz tego zauważyłem, że nie poruszyła w ogóle problemu pewnej kontynuacji rządów komunistycznych po 1990 (sytuacja analogiczna jak w Polsce): rządzący Rumunią Ion Iliescu był przecież takim samym komunistycznym aparatczykiem jak Ceausescu. To rzuca pewne światło na sytuację polityczną w tym kraju. To taka kwestia do przemyślenia.

Tomasz Babnis

Drugą książkę z serii "Historia państw świata w XX wieku" oceniam nieco niżej od pierwszej, którą były "Węgry" Jerzego Kochanowskiego. Chociaż lubię bardziej szczegółowe opisy historiograficzne, to nie odniosłem wrażenia, że praca Małgorzaty Willaume cechuje się większą szczegółowością niż monografia o Węgrzech, choć objętość ma większą. Z pewnością w odniesieniu do XX...

Jest to "moja" pierwsza literatura faktu o Rumunii. Wcześniej z Rumunią kojarzyłam trzy pojęcia: bieda, Dacia i Ceausescu. Książka Małgorzaty Willaume pozwoliła mi szerzej spojrzeć na ten kraj. Muszę jednak przyznać, że historia sprzed epoki Ceausescu nie wzbudziła we mnie większego entuzjazmu. Bardzo wielkim plusem tego dziełka jest nie tylko kalendarium zwierające najważniejsze wydarzenia w pigułce, ale i wskazówki bibliograficzne znajdujące się na końcu książki.

Jest to "moja" pierwsza literatura faktu o Rumunii. Wcześniej z Rumunią kojarzyłam trzy pojęcia: bieda, Dacia i Ceausescu. Książka Małgorzaty Willaume pozwoliła mi szerzej spojrzeć na ten kraj. Muszę jednak przyznać, że historia sprzed epoki Ceausescu nie wzbudziła we mnie większego entuzjazmu. Bardzo wielkim plusem tego dziełka jest nie tylko kalendarium zwierające...