Na tyle co najwyżej mogę ocenić. Pewnie mogłoby być więcej gdyby całość została okrojona, gdyby było mniej polityki, tej całej otoczki związanej z osobą Meiny Gladstone. Gdy akcja przenosiła się do jej otoczenia to od znużenia ratowała mnie jedynie postać kolejnego cybryda Johna Keatsa, byłam bardzo ciekawa jej rozwoju, ale czuję lekki niedosyt.
Pielgrzymi, cieszyłam się gdy akcja wracała do nich. Z "Hyperiona" moi ulubieńcy to oprócz Sola, którego historia była najbardziej wzruszająca, Lamia, Konsul i Kassad. I tu z największą przyjemnością oczekiwałam powrotów właśnie do nich. Najbardziej zadowoliło mnie przedstawienie losów Lamii, a ciekawiło co będzie z Solem i jego córką. Na plus też sami Intruzi i oczywiście SI, manewrowanie w czasoprzestrzeniach, terminale, kwanty...
Nie czuję się tak jak inni, aż tak zaskoczona zakończeniem, chociaż Moneta, kim jest, tego nie można było się spodziewać. Na korzyść pierwszej części przemawiała jej konstrukcja, tu jest inaczej i nie oczekiwałam, że będzie tak samo czy lepiej, ale mimo wszystko jest tylko dobrze.

Na tyle co najwyżej mogę ocenić. Pewnie mogłoby być więcej gdyby całość została okrojona, gdyby było mniej polityki, tej całej otoczki związanej z osobą Meiny Gladstone. Gdy akcja przenosiła się do jej otoczenia to od znużenia ratowała mnie jedynie postać kolejnego cybryda Johna Keatsa, byłam bardzo ciekawa jej rozwoju, ale czuję lekki niedosyt.
Pielgrzymi, cieszyłam się...