Kolejny dobry kryminał Caroline Graham z inspektorem Barnaby'm i niezbyt sympatycznym sierżantem Troy'em w rolach głównych. Świetnie przedstawiony świat angielskiej prowincji zaprawiony typowo angielskim humorem, dobra intryga kryminalna. To się naprawdę czyta!

Kolejny dobry kryminał Caroline Graham z inspektorem Barnaby'm i niezbyt sympatycznym sierżantem Troy'em w rolach głównych. Świetnie przedstawiony świat angielskiej prowincji zaprawiony typowo angielskim humorem, dobra intryga kryminalna. To się naprawdę czyta!

Ta książka mnie zachwyciła. Ta akcja, te postaci! Te żmudnie zdobywane informacje, te zwroty w śledztwie!
Jak zwykle mam się do czego przyczepić:
W sumie... nie wszystko jest na końcu wyjaśnione, parę szczegółów mi się nie zgadza.
Mam też problem z dużą liczbą postaci, może kolejne tomy będę czytać z notatnikiem?
Czasami jakoś dziwnie się załamuje narracja, mam wrażenie, że coś ominęłam, nie rozumiem ciągłości. Ponieważ czytam zwykle w e-formie, to zwykle mam w takim przypadku wrażenie, że e-book został niechlujnie przygotowany. A okazuje się, że to po prostu sposób prowadzenia opowieści - jest o czymś mowa, a dopiero kilka akapitów dalej wyjaśnia się, o co chodzi.
Z tym, że powyższe "zarzuty" odnoszą się do wszystkich powieści z tej serii, które przeczytałam do tej pory.
Ale to nie ma znaczenia. Uwielbiam ten klimat angielskiej prowincji. Widzę też rozwój - każda książka w tej serii jest lepsza od poprzedniej.
Szkoda, że nie ma ich więcej... :( Zostały mi już tylko 2.

Ta książka mnie zachwyciła. Ta akcja, te postaci! Te żmudnie zdobywane informacje, te zwroty w śledztwie!
Jak zwykle mam się do czego przyczepić:
W sumie... nie wszystko jest na końcu wyjaśnione, parę szczegółów mi się nie zgadza.
Mam też problem z dużą liczbą postaci, może kolejne tomy będę czytać z notatnikiem?
Czasami jakoś dziwnie się załamuje narracja, mam wrażenie,...

To bardzo dobry kryminał. Intryga kryminalna rozwijała się powoli, ale kiedy już się rozwinęła - z zapartym tchem czytałam o tych wszystkich uczuciach, kłamstwach, przemilczeniach, dramatach. Ach, te miasteczka brytyjskie – tyle się tam dzieje:)

Bardzo lubię styl autorki. Opisowy, szczegółowy, inteligentny. Cenię także jej poczucie humoru - tj. pomieszanie czarnego humoru i ironii.

Inspektor Barnaby był wspaniały. Ja, w ogóle lubię postaci detektywów – ale zawsze sprawia mi przyjemność, kiedy detektyw jest inteligentny i spostrzegawczy, a przy tym normalny:).

Sierżant Troy to trochę inny przypadek. A moje uczucia wahały się od chęci poklepania go po plecach, do wymierzenia mu siarczystego policzka – i tak na zmianę. Tym niemniej, to także żywa postać.

Zaczęłam czytać serię od środka i nie mogę się doczekać wcześniejszych książek, kiedy główni bohaterowie dopiero zaczynali współpracę. Obecnie ich przyjaźń i więzi zawodowe są już trwałe.

Przy następnym kryminale Caroline Graham – na pewno zaopatrzę się w dzban herbaty i ciasteczka. Przy czytaniu tego kryminału ciągle byłam głodna – a bohaterowie zjedli niezliczone ilości jedzenia!

To bardzo dobry kryminał. Intryga kryminalna rozwijała się powoli, ale kiedy już się rozwinęła - z zapartym tchem czytałam o tych wszystkich uczuciach, kłamstwach, przemilczeniach, dramatach. Ach, te miasteczka brytyjskie – tyle się tam dzieje:)

Bardzo lubię styl autorki. Opisowy, szczegółowy, inteligentny. Cenię także jej poczucie humoru - tj. pomieszanie czarnego humoru...

„Wierna do śmierci” to zaskakująco przygnębiająca odsłona dokonań nadinspektora Barnaby’ego i sierżanta Troy’a. Caroline Graham nigdy w swoich powieściach nie szafowała szczęśliwymi zakończeniami czy optymizmem, ale tym razem po prostu wszystko układa się źle. Same zawiedzione nadzieje i stracone złudzenia, a ich źródłem jest zniknięcie Simone Hollingsworth.

Małe społeczności to skomplikowany układ naczyń połączonych, gdzie przed sąsiadami prawie nic się nie ukryje, a uderzenie w stół powoduje odezwanie się nożyc w zupełnie innym miejscu niż człowiek miał prawo się spodziewać. Zresztą, czasami ludzie zaszywają się w małej wiosce, bo tak naprawdę mają sporo do ukrycia, przy czym wcale nie muszą to być jakieś ciemne sprawy.

Zaginięcie ładniutkiej i głupiutkiej Simone jest niczym osunięcie się pierwszego skalnego okruszka, które wywołuje lawinę. W dodatku jej mąż, Alan, reaguje na nieobecność żony w bardzo dziwny sposób. Głupie przypadki, zaniedbania, niedopatrzenia, chęć brania wszystkiego we własne ręce – i nagle są dwa trupy, nadinspektor Barnaby nie ma punktu zaczepienia, sierżant Troy, co spojrzy na atrakcyjną kobietę, to mu się spodnie wybrzuszają, a śladu Simone brak.

Zakończenie książki nadało jej tytułowi bardzo złowrogi wydźwięk. Wierność do śmierci może być tragicznym wyborem, gdy obiekt uczuć nie jest wart miłości, którą został obdarzony. Ja tam nigdy specjalnie romantyczna nie byłam i uważam, że uczucia uczuciami, ale człowiek nigdy nie powinien ogłuchnąć na głos własnego instynktu samozachowawczego.

I w tym przypadku bardzo żal mi Barnaby’ego – zna prawdę i nie może jej udowodnić, by winowajca poniósł zasłużoną karę. Chyba to najbardziej zwarzyło mi humor, bo tym razem sprawiedliwości nie stało się zadość tak, jak powinno.

„Wierna do śmierci” to zaskakująco przygnębiająca odsłona dokonań nadinspektora Barnaby’ego i sierżanta Troy’a. Caroline Graham nigdy w swoich powieściach nie szafowała szczęśliwymi zakończeniami czy optymizmem, ale tym razem po prostu wszystko układa się źle. Same zawiedzione nadzieje i stracone złudzenia, a ich źródłem jest zniknięcie Simone Hollingsworth.

Małe...