Było to moje drugie spotkanie z prozą D. Rubiny, bardzo udane i zachęcające do sięgnięcia po jej inne książki.

"Po słonecznej stronie ulicy" to wielogłosowa powieść o dwóch kobietach - matce i córce, o skomplikowanych relacjach między nimi, których źródło tkwi wojennych przeżyciach pierwszej z kobiet. Przetrwanie blokady Leningradu, stracenie podczas niej wszystkich bliskich i ciężkie powojenne lata położyły się cieniem na życiu Katii i na jej relacjach z ludźmi.
Losy obu bohaterek poznajemy z różnych perspektyw, także z punktu widzenia autorki, która wprowadziła do powieści elementy autobiograficzne.

Książka ta to także piękna, poruszająca opowieść o Taszkiencie - rodzinnym mieście D. Rubiny, słynącym z wielokulturowości i różnych kontrastów. Sporo miejsca pisarka poświęciła opisom zapamiętanych z dzieciństwa podwórek, placów, zwłaszcza słynącego z żywiołowości targowiska, które było dla mieszkańców i tymczasowych uchodźców nie tylko miejscem handlu, ale i zdobywania informacji, zawierania pokątnych interesów, szukania przygody przez najmłodszych.

Powieść jest wzruszająca, nostalgiczna, momentami mocna i przerażająca, momentami poetycka.
Czyta się ją szybko, mimo iż nie jest to lektura lekka i przyjemna - dużo w niej bólu, smutku, tęsknoty. Na pewno jednak warto po nią sięgnąć, gdyż to wartościowa lektura, skłaniająca de wielu refleksji i pozostająca w pamięci.

Było to moje drugie spotkanie z prozą D. Rubiny, bardzo udane i zachęcające do sięgnięcia po jej inne książki.

"Po słonecznej stronie ulicy" to wielogłosowa powieść o dwóch kobietach - matce i córce, o skomplikowanych relacjach między nimi, których źródło tkwi wojennych przeżyciach pierwszej z kobiet. Przetrwanie blokady Leningradu, stracenie podczas niej wszystkich...